Ten strijde!

Nu! Niet plooien, het ijzer smeden terwijl het heet is, en nog zulks.

Even een beetje duiding? Herfst en regen zijn bij mij synoniem voor doelloos voor het raam zitten wachten op betere tijden. Radio deprimo in ’t honderdvoud, als het ware.
Ik heb dan elk jaar opnieuw het idee dat dat een periode is waarin je niks van enige betekenis kan doen. Dit jaar zou die grijze greep mij niet te pakken krijgen: ik maakte zowaar een plan.

Het eerste plan, zet de zonen in voor een uurtje huishoudelijke hulp en verwezenlijk iets extra, lukte voor 50%. Wij hebben hier meegaande en minder meegaande karakters, moet u weten.
Het minst meegaande persoontje kan wel ingeschakeld worden, voor vanalles en nog wat zelfs, maar hij mag het niet doorhebben 😉 . En laat ik daar nu wel straf in zijn. Ha!

En daar kwam plan drie. Ah ja, ik vergat te vertellen dat plan twee niet goed overdacht was: doe niks meer aan uw keuken tot de nieuwe er staat. Dat gaat dus echt niet, ik heb het meer dan een jaar geprobeerd, maar dat werkt niet. De nieuwe keuken, daar is in de verte al eens over gedacht, maar nog niks concreet, blijven niks doen is geen goed plan.
’t Resultaat is er: vet kruipt overal, choco en broodkruimels ook. Vette handen en koffiespatters: check, dat hebben we hier ook. En bloem, in alle soorten, maar dat kan niet anders als je elke avond drie broden bakt laat bakken door man des huizes.

Plan drie dus: doseer, en werk met maten. Mijn beste maat in deze werd het rebels karakter, meesterlijk gemanipuleerd door mezelf. Elke keer als hij toevallig in de buurt kwam: “Wil jij juist efkes die en die kast leeghalen? Zet maar alles op tafel”. Voila, lege kasten om uit te wassen, alle inhoud overzichtelijk op tafel om te sorteren en liquideren, en toch hulp van een zoon.
Vroeger zou ik heel de keuken in één keer aangepakt hebben, die jeugdige overmoed laat ik nu zo. Stuk per stuk wordt het weer spic en span. Einde der werken voorzien één dezer.
Jammer dat ik geen “voor” foto genomen heb. Niet dat ik hem zou publiceren hoor, goh nee, er zou teveel van geklapt worden. Gelukkig heb ik geen Sien en Maria op TV nodig om te weten dat het niet alleen hier zo af en toe een klein stort kan zijn. Toch?

Tip van de dag: soda, opgelost in heet water. Die ouderwetse kristallen, die je in zakken van een kilo kan kopen. Zelfs het gasfornuis had alleen dat nodig, eens wrijven met een vod, niks schuren en schrobben tot je erbij neervalt. Echt, daar kan geen keukenspray tegenop, al willen ze je in de reclame wel wat anders doen geloven. Die citroengeur heb je niet natuurlijk, maar dat maak ik straks wel goed met de geur van appelcake.

Voor de binnenkant en de deur van de oven was dat niet genoeg, daarom een Pinterest-test: baking soda, hier verkocht als natriumbicarbonaat, en bij de Jef veel goedkoper dan bij den Albert. Ik had dat beter eerst eens deftig gelezen natuurlijk, want ik heb mij veel te moe gemaakt. Aanbrengen en een dag laten zitten, in plaats van te wrijven tot alle vuil weg is. Ach ja, armspierworkout hebben we nu ook weer gehad. Baking-soda krijgt op Pinterest veel te veel eer zeg ik u. Blijven wrijven is de realiteit, ook nadat het een paar uur ingewerkt heeft.
Nog van Pinterest: ovenroosters en platen op een oude handdoek (om krassen te voorkomen) in een heet bad, met een vaatwastablet erbij. Laten weken, spoelen, klaar. Gezien het vetgehalte van sommige onderdelen gooide ik ook hier wat soda bij. Helaas bleek dat op tinternet weer veel mooier dan in ’t echt. Vergelijk het met de inweek-functie van uw wasmachine. ’t Komt een beetje vlotter los allemaal, maar verwacht geen wonderen.

De anatomie van gasoven (ja, lekker antiek!) en vaatwasmachine hebben geen geheimen meer voor mij. De vaatwas mag ik niet te dikwijls meer uiteengooien om hier en daar wat beter aan te kunnen, want als ik elke keer twee stukken over hou komt dat op den duur niet meer goed denk ik…

Achteraf zijn je handen wel om zeep (‘ebd’em?) en kan je eens lief lachen naar de medegebruikers van die frisse keuken en een handmassageke versieren. Of volgende keer handschoenen gebruiken, maar da’s zo plezant niet als de eerste optie.