Week twee begon met een kersverse zeventienjarige. Wij doen hier dan altijd van hiphip, taart en cadeautje, en de jarige die het menu kiest. Voelt g’em aankomen?
Pizza van Pizza Italia. Zo voorspelbaar. Helaas was die gesloten op maandag. Geen nood, een verschuivingske naar morgen, en vandaag spaghetti. “Maar wel met gewone rode saus eh!” gaf de jarige nog eventjes mee. Een noodplan moet niet altijd ingewikkeld zijn, zo’n saus zit meestal klaar in de diepvries, zowel veggie als met gewoon gehakt. En natuurlijk, je zult het net zien, is tijdens dagen zonder vlees de veggie-voorraad op. Fail. De jarige was wel blij met zijn vervangmenu…
Dinsdag de pizza’s die voor maandag voorzien waren. Sommigen vegetarisch, sommigen niet. Ik liet de schijven aan mij voorbijgaan en at nog een portie gevulde paprika. Lekker! De smaak was na een nachtje koelkast zelfs nog beter geworden.
Woensdag waren man en twee zonen uithuizig. Wanneer ze thuis zouden komen, en of ze al dan niet nog moesten eten bleef lang een raadsel, ik koos met de achterblijvers voor iets naar “onzen tand”.
Iets in het kader van minder verspillen, dat met twee grote smiles beloond werd: wentelteefjes. (in het dialect van mijne meneer heet dat klakoars, in het mijne gebakken bokes, in andere streken ook vermeld als gewonnen of verloren brood)
Donderdag, kunst- en vliegwerkdag. Iedereen moest op een verschillend tijdstip eten: voor de avondles, voor de babysitopdracht, na de laserbehandeling. In zo’n geval is de beste oplossing quiche. Recht uit de oven voor de eerste eters, nog goed op temperatuur voor de twee babysitters en lauwwarm voor de thuiskomers.
Tomaat-feta, tomaat-champignon of venkel-champignon. Op een minuscuul stukje na waren ze allemaal op.
Vrijdag hielden we het heel simpel: frietjes. Met een uitgebreide keuze aan koude groenten en sausjes. De laatste kans voor onze frietketel, maar hij deed het deze keer zoals het moest. Geen verdachte geurtjes, knapperige frietjes, en lekker gemakkelijk.
Zaterdag werd er door man des huizes op wat websites en in wat boeken gekeken en ging hij boodschappen doen. Niet alles werd gevonden, maar toch genoeg om een kleine week gevarieerd verder te kunnen. Vanavond op het menu: cannelloni met spinazie en ricotta.
Heerlijk. Zoon twee, die voor de eerste keer naar zijn nieuwe job was, moest laat op de avond nog een pizza opwarmen, want alles was op (en eigenlijk hadden wij er min of meer op gerekend dat hij al gegeten had…) Hij vond dat niet erg 😉
Veel erger vond hij het dat zijn zondagse omelet zonder spekjes moest. “Dan ni eh, ooooh!” …bonkbonkbonk de trappen op, knal met de deur, en daarna rust.
Er werd gewerkt in de tuin, man ging lopen (voor zijn conditie hé, geen paniek) en was al terug toen ik naar mijn gevoel nog maar pas in de serre zat. Ik bleef daar nog een beetje met zand, water en potjes spelen en vertrouwde er op dat het wel goed ging komen met dat avondeten van ons. Indeed.
De vegetarische versie van “bedriegden boer”. Da’s ook weer zoiets typisch uit de geboortestreek van mijne meneer, ik had daar nog nooit van gehoord. Gehakt, andijvie in saus, puree, en zo enkele laagjes maken. Eindigen met gemalen kaas en dan in de oven laten kleuren. Het gehakt werd vervangen door quorngehakt.Twee kinders hadden opeens geen honger meer, maar dat heeft zo zijn consequenties. Bord niet leeg? Sorry, geen laatavondhap meer dan. Ah ja, zo gaat dat hier.
Het huis van Tante Alice 
Het zijn gebakken bokes. 😉
Er wordt daar lekker gegeten btw, ziet er allemaal goed uit
De zonen zijn daar niet altijd even hard van overtuigd 😉
Jullie eten er goed van!
Bourgondiërs hé, altijd al geweest!
Klakoars: helemaal mijn ding! Je brengt me tevens op ideeën.
graag gedaan!
Mmm, heerlijk weeral! En aha, uw Meneer is een West-Vlaming? 🙂
Die laatste ovenschotel ziet er trouwens heerlijk uit. Ik at nog nooit warme andijvie, maar ik ben gek op alle donkergroene bladgroenten dus dit zou ik zeker lusten!
Ja, nen echte West-Vlaming. Warme andijvie heeft een heerlijke bittere toets, die schotel is hier al lang een succes.
Ha,Ha, grappig, hier wordt er soms ook boos met deuren geslagen vanwege vlees, maar dan omdat het er in zit, of de lepel van het vlees in de groenten is terecht gekomen of de restjes samengevoegd. Ik heb hier wel weer inspiratie opgedaan voor de menu’s van deze week.
Ik zou echt geen deur willen zijn in een huis met pubers, zoveel is duidelijk 🙂
Ik lees ontelbare waarschijnlijk super lekkere vegetarische gerechten, maar dan is er een dochter die ook geen zuivel tot zich neemt en moet ik ze weer aan de kanten schuiven.
*mee jongers en hoenders is’t altijd een twa*
Ik ga eens vragen aan ’t lief of hij klakoars kent !
soja- of andere plantaardige melk of room? Voor eieren zou ik nu niet direct een alternatief weten, en dat komt er eigenlijk ook wel best dikwijls aan te pas.
Mijn grootmoeder noemde het verloren brood, ‘Tante nonneke’ hield het bij gewonnen brood (en bij haar heb ik het het vaakst gegeten. Mijn moeder, die van geen streektaal horen wilde, sprak consequent over wentelteefjes.
Maar allemaal waren ze het er over eens dat wentelteefjes niet zoet horen te zijn, dus geen suiker en kaneel, maar dat er een snufje zou bij hoorde.
Die cannelloni zien er fantastisch uit! Ik maak die ovenschotel af en toe met spinazie met room uit de diepvries – ook heel lekker!
Om één of andere reden heeft de echtgenoot hier een afschuw van diepvriesspinazie. Vers vindt hij het heerlijk… Inderdaad een lekkere variant.
Dat zien er mij één voor één heerlijke recepten uit. Ovenschotels, laat maar komen :-).
Welkom hier! Ik ging ondertussen eens neuzen op jou blog, en zag daar ook heel wat inspirerend lekkers!