Ik heb even getwijfeld om man des huizes een gastlogje te gunnen. De jongen had zoveel plezier, dat de tranen over zijn wangen liepen, hij zich haast verslikte in zijn koffietje, en zijn gezicht de kleur van een rijpe tomaat kreeg.
Dit alles na het aanschouwen van onze keuken, mijn zaaiwerkzaamheden en een opmerking van mij. Zo langs mijn neus weg, dat ik eigenlijk nu al plaats te weinig zal hebben in de serre… en dat de tomaten nog niet gezaaid zijn, zelfs nog niet geselecteerd.
De keuze van gereedschap was blijkbaar ook lachwekkend.
Alles wat goed schept kan volgens mij gebruikt worden om potgrond uit zakken in zaaibakjes te brengen. Een sopje (voor zoon twee thuis komt, zijn favoriete koffietas!) en er is niks gebeurd.
Er kwam een schampere opmerking dat ik misschien beter eerst de keuken wat had opgeruimd alvorens zaaibakken te willen uitwassen, plantenspuiten te vullen en heel de tafel in te palmen. Tja, ’t zou waarschijnlijk gemakkelijker werken zijn…
Maar jongens, plezant dat dat was! Minizaadjes, proper geschreven labeltjes en een woonkamer met plooitafels, het hoort er allemaal bij.
Ik recycleerde Wim’s moestuinagenda van vorig jaar. Alles wat ik dit jaar doe wordt op de juiste datum, maar in een andere kleur geschreven. Vorig jaar was ik goed begonnen, maar na enkele maanden neemt de drukte in de tuin toe, en de activiteit in zo’n boekske af. Hergebruiken dus, een nieuw aanschaffen vond ik er wat over.
Wel confronterend: ik lees hier net dat vorig jaar op 14 februari de narcissen al geel kleurden, maar nog niet open stonden. Nu staan ze met moeite drie centimeter boven de grond…
De Winterkamperfoelie (Lonicera purpussi “Winterbeauty”) begint eindelijk te bloeien, en op zo’n zonnig dagje als vandaag geurt die ook heerlijk. Eens proberen of ik dat geurtje kan vangen in een olie, om een crème van te maken. De Gele kornoelje (Cornus mas) is nog net niet uit de startblokken, en het Nieskruid (Helleborus oriëntalis) zal dit jaar eerder vroege lentebloeier dan winterkleur zijn. Knoppen genoeg, maar nog laag bij de grond, en ver van open.
Op 14 februari zag ik een moedig bijtje vliegen, de katten hebben de kolder, de tortels denken alleen maar aan nageslacht produceren, man des huizes lacht met mijn zaaigedrag: de lente is volgens mij echt in aantocht!
Het huis van Tante Alice 
Oh, helemaal vergeten om bij de winterkamperfoelie te gaan kijken, bedankt om me er aan te herinneren. Hier is de aftrap ook gegeven: keukentafel en vensterbanken zijn de komende maanden bestemd voor zaai en groei doeleinden en de serre is opnieuw glashelder, allez voor de helft toch al.
De serre kuisen, dat moet hier nog gebeuren…
Mijn kamperfoelie (L. frangrantissima) staat al weken in bloei, bijna uitgebloeid. En de Hellebori beginnen nu net met bloeien, dus we hebben hier wat voorsprong, heb ik zo de indruk
Ja, blijkbaar wel. Ondertussen staan er eindelijk sneeuwklokjes, en één Helleborus staat open.
Kijk eens aan ! Het is herbegonnen… Dat boekje, het zaaien en de lente bijna.
Ja, de cirkel is weer rond.
Volgens mij is praktisch gereedschap kiezen iets vrouwelijks. Neen?
Bij mij is de ‘potgrondtas’ blekkend groen met een smiley op en een brokje van de rand (waardoor ze niet meer gebruikt wordt om uit te drinken)
Veel te ijverig gij, ik moet nog beginnen…
’t Is maar een klein opstootje zulle, daarna weer rust tot aan de tomaten 😀
Ik ben zo blij dat er nog eens een seizoen zich normaal gedraagt! 🙂
Gister kon ik me ook niet meer houden, de helft van de planten was al een maand aan het roepen “Verpot mij! Honger!”. En bloeien dat de jasmijn (binnen) doet!! 🙂
Ik gebruik mijn handen, een schaar en een simpel schepje. Heel soms een snoeitang maar ik hou niet van planten pijn doen. Een halfdode tak echter moet eruit zodat de rest gezond blijft. En een plant vol ziekte gaat onverbiddellijk bij het vuilnis. De bladluizen zijn ook al uit hun winterslaap grmbl. Er zat een soort koningin op de sprietjes van een krokus, en daaromheen al een paar kindjes. Die ontsnapten niet aan een vochtig blaadje keukenrol.
Snoeien doet groeien… De bladluizen zijn hier voorlopig nog niet te zien, houden zo!
Toch wat voorsprong alhier: de helleborussen (en krokussen) bloeien al volop. De lente loert om de hoek.
Zeg dat ze er mag achter uit komen!
Hier toch ook nog niet te veel gezien in de tuin. Van de bollen die ik geplant heb komt er jammergenoeg nog niets piepen. Enkel de hammamelis staat al in bloei. En verder, ga ik voor dit tuinseizoen de moestuinagenda van Wim gebruiken. 🙂
Zo’n vroegbloeiende boom (struik? heester?) wil ik ook nog ergens. Veel succes met de moestuinagenda!
Ja, dit is onmiskenbaar de zaaikoorts, die gaat doorbreken. Niet meer te remmen bij jou.
Hier in het noorden heb ik nog wel even tijd 😉 Jullie lopen altijd een paar weken voor. We krijgen eerst nog een soort herfstweek.
Succes! Hartelijke groet, Zem.
Dank voor deze geruststellende diagnose Zem! 😉
Hopelijk omt er na jullie herfstweek niet opnieuw winter!
Je hebt helemaal gelijk, lente en tuiniers het doet wat!
Amai nog nie!
Oh man, het kriebelt zo! Zaaaalig is die lente!