Keukenverbouwingen – 3. De beslissing

Ze is eindelijk genomen. 20 februari was wat utopisch, er waren nog veel te veel onduidelijkheden.

Jo en Wouter tekenden, hadden beiden goeie ideeën en lieten beiden steken vallen.
Wij gaven feedback, borgen wilde plannen op ten voordele van nog wildere plannen, en hadden nog steeds het gevoel dat het nét niet dat was.

Weeral: huiswerk opnieuw maken. Over zo’n investering denken we liever nu wat langer na, dan achteraf te denken “hadden we maar…”

Wouter had drie nieuwe ontwerpen, waarin deze keer echt met onze wensen was gerekend. Van één keuken had hij ook een prijsraming gemaakt, het ontwerp dat volgens hem het meest naar onze zin zou zijn. Haha, mis poes!
Ze hadden daar ook even compleet out of the box gedacht, en laat dat nu echt wel iets zijn wat wij kunnen waarderen 😉
Huiswerk opnieuw, maar alleen het rekenwerk, en met het origineelste plan.

Jo kreeg inkijk in het concept, en gaf er een eigen twist aan. Beiden kwamen nog een paar keer langs, of wij bij hun, of mailsgewijs.
Uiteindelijk werden er twee offertes neergelegd, kwestie van appels met appels te kunnen vergelijken. Haha, weer mis poes. De details die in de ene prijsraming stonden vonden we in de andere niet terug, en in de andere lag de nadruk dan weer op totaal andere dingen.

Jochei! Weer telefoontjes, mails, een gesprekje. We zijn er uit. Onze buur blijft onze buur. Wouter mag onze keuken bouwen.

Wat betreft de voorbereiding staan we nog even ver als begin februari: nergens 😀
De leefruimte is nog steeds leeg, er hangt nog geen likje verf aan de muur.
Het leven gaat alweer veel sneller dan ik besef, en hoewel we dit jaar pasten voor ons jaarlijkse paasdiner is er genoeg ander tijdverdrijf. Oma werd 80 en kreeg een fantastisch verrassingsfeest, mijn eindwerk komt eindelijk op gang, er is een moestuin waar de groenten tot nader order niet vanzelf in de grond springen, en een familieweekend dat nu voorbereid wordt.

Vanaf nu moeten we er echt wel aan beginnen. We weten hoeveel cm de plafonds verlaagd mogen worden, moeten de garage opruimen om een noodkeuken te installeren, en ondertussen blijven ademen. Jeah, right!

Donderdag wordt alles definitief opgemeten, en is ’t voor echt 🙂

Deze post stond al eventjes klaar, maar we vonden het toch noodzakelijk om eerst Jo in te lichten. De kans dat hij hier leest acht ik zeer klein, maar toch…

De Verbeelding Book Challenge 2017 – maart

Een voornemen van vorig jaar: een overzicht van wat ik las, met de kaft van het boek, (een stukje van) de achterflaptekst, en voorzien van een klein beetje commentaar. Wie weet inspireert het je ook, of behoedt het je voor een foute aankoop.
Maart, alstublieft.

5. Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht: De geheugenman – David Baldacci (392p)

Tot twee keer toe veranderde het leven van Amos Decker voorgoed. De eerste keer was bij een footballwedstrijd, zijn allereerste als professional. Een harde klap tegen zijn hoofd maakte een einde aan zijn carrière voordat deze goed en wel begonnen was. Maar het ongeluk had ook een bizarre complicatie: vanaf dat moment kon Decker nooit meer iets vergeten. De tweede keer was toen hij als politierechercheur thuiskwam en hij de lichamen van zijn vrouw, dochtertje en zwager vond. Vermoord. Wie de dader was, was net zo onduidelijk als het mogelijke motief. Een jaar later geeft een man zichzelf aan en legt een bekentenis af. Tegelijkertijd doet een schokkende gebeurtenis de stad op haar grondvesten schudden en wordt Decker gevraagd om de politie bij het onderzoek te assisteren. Vastbesloten om voor eens en altijd uit te zoeken wat er die nacht precies is gebeurd, zegt hij toe. Om de waarheid boven water te halen, moet hij zijn bijzondere gave gebruiken.
Een echte pageturner, die niet verveelt. Blijkbaar is het een deel van een reeks rond de Amos Decker, en waarschijnlijk komen hier in de zomer nog wel wat van die boeken mee van de bib. 

28. Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij: Het smelt – Lize Spit (478p)

In Eva’s geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze. Dertien jaar na die zomer keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.

Tja… Ik wou het per sé gelezen hebben, en op een bepaald moment “pakt” het je dan mee. Soms wel zeer lange beschrijvingen, een beetje suggestiever had wel gemogen. Sommige gebeurtenissen hoefden voor mij niet zo in detail. Na alle publiciteit had ik er meer van verwacht.

Weer twee boeken voor de Book Challenge deze maand. Dat zijn dan 11 boeken en 3143 bladzijden die meetellen voor 2017.

In februari begon ik ook in “Kleine dagen: novelle” van Bernard Dewulf. Ondanks mijn voornemen is het niet uit geraakt… De E-reader moest terug naar de bib, en er waren alweer zoveel andere leuke titels beschikbaar. Volgende keer misschien toch eens kijken of het er als boek ligt, dan geraakt het misschien nog wel uit.

Ook gelezen: Lokvogel, van Ann Cleeves. Drie vrouwen voeren onderzoek naar de milieueffecten van een geplande steengroeve, en als er geld en tegenstrijdige belangen bij komen kijken vallen er doden. Beetje voorspelbaar, maar leuk om op het nachtkastje te hebben. Ik dacht dat ik het nog ergens kon laten meetellen in de Challenge van vorige jaren, maar ik vind zo niet direct iets waar het onder zou kunnen passen.

Op naar april!

Bron afbeeldingen en flapteksten: Bib Wetteren en Bol.com