Zenmomentjes

Op dit eigenste moment zit ik in een prachtig huisje in de Vlaamse Ardennen, op mijn gemak, tussen een hoop jonge veulens die al kaartend ’t kot bijna afbreken. Een bende nichten en neven met een licht competitief kantje, ’t is hilarisch om ze bezig te zien.

We vreesden een beetje voor dit weekend. Slagregen en stormwind waren voorspeld, en we  annuleerden veiligheidshalve de gehuurde fietsen. We zijn wel sportief, maar niet té fanatiek…
Wandelen lukte wél, en de weergoden waren ons gunstig gezind. Het Kluisbos is prachtig momenteel, onze timing was perfect. Twaalf kilometer wandelen met af en toe een “muggenpiske”, dat dankzij de wind direct weer opdroogde, en een stortbui van jewelste toen we weer binnen waren.

Omdat we vreesden voor veel regen legden we ook de sporthal van ’t Kluisbos vast voor een paar uur en een vriendenprijsje. De papa van ’t lief van één van de neven is daar zaalwachter en gaat vanalle zotte dingen klaarzetten voor ons. Indoor curling, zaalpetanque, badminton, hockey, boogschieten: vertier voor jong en oud. Oma droogde ons allemaal af bij de petanque. Er is soms “nen hoek af”, maar haar oog-handcoördinatie is perfect.

Nu zijn we toe aan aperitief, en worden we bij de neus genomen door schoonbroer-goochelaar.

Oma bracht om ons ongekende redenen een pruik mee, en nu en dan verschijnt er iemand met een compleet ander kapsel. Heerlijk, zelfs al gaan de decibels naar ongekende hoogten.

De voorbije weken waren hectisch. Er werd gewerkt in de tuin, er werd geknutseld aan een tafel, er werd naar muzikale optredens van familie en zonen gegaan, er werd volk uitgenodigd om te komen Pasen vieren, er werden eieren verstopt en gevonden, er werd voor 17 mensen gekookt met Pasen.

Paasmaandag brachten we heerlijk op ’t gemak bij vrienden door in la douce France en toen viel mijn frank euro dat ik zou meedoen aan een ambachtenmarktje, als herboriste, met allemaal dingen “Van het Huis”.

Tja… produceren dus. Gelei, siroop, crèmes en zalven, alles netjes voorzien van etiketjes. Smossen, keuken op stelten, te weinig flessen: het hoort er allemaal bij. De website en visitekaartjes die ik zeker wou zullen voor een volgende editie zijn. De lavendelkoekjes die ik als proevertje wou geven ook.

Het marktje was fantastisch gezellig, met zelfs een ganzenfanfare. Samen met de vriendinnetjes had ik gelobbyd voor een plekje bij de lindeboom, en had ik ook nog twee tenten losgepeuterd van de gemeente. Oef. Na afloop was de rechterkant van mijn tafel en quasi al het plantgoed verkocht (en hier en daar gewoon weggegeven, groene vingers hebben altijd een streepje voor bij mij).

Tussen het paasweekend en die productieweek zat nog een fantastisch verjaardagscadeautje van een blogster aan zichzelf. Ze had zomaar het snode plan opgevat om zes andere blogsters uit te nodigen, en we hadden een heerlijke namiddag in Gent. We kenden mekaar niet, maar kletsten de uren weg alsof we al jaren bij mekaar over de vloer komen. Zoals één van de meisjes (in ons hoofd blijven we dat forever and ever) zei: vitamientjes voor de ziel. Wordt zeker vervolgd.

Mogelijks wordt dit blogje ook nog voorzien van foto’s.  Ondertussen staan de foto’s er bij. Het kabeltje tussen fototoestel en computer ligt vond ik thuis, ergens tussen de chaos die ik daar achterliet. Veel werk in ’t verschiet de volgende weken, maar de batterijtjes zijn weer opgeladen.

 

 

 

Gediplomeerd

Sinds kort mag ik mezelf Meester-herborist noemen. Klinkt sjiek, maar het houdt gewoon in dat ik één en ander van de geneeskrachtige werking van planten ken.

Ik krijg op 30 november twee diploma’s in één keer. Dat van herborist had ik nog niet, wegens mijn eindwerk een jaartje uitgesteld.
Dankzij het gezaag de aanmoedigingen van het thuisfront lukte het om de deadline dit jaar wel te halen. In augustus werd het werk ingediend, in november moest ik het gaan “verdedigen”.  Ik stelde mij daar horrordingen bij voor: een klam-zwetende ik, knikkende knieën, verhoogde hartslag, nijpende buikpijntjes en een zeer kritische jury die alle details wilde weten.

Mijn arsenaal zelfgemaakte producten werd uitgestald, en ik was klaar om een klein beetje te sterven.
Niks van dat alles, ik mocht een kwartier uitleg geven over wat ik maakte en schreef, en hier en daar een (typ)foutje of onduidelijkheid verbeteren.

De jury was blij met de gemaakte testertjes, ik voor een keer content dat jongste zoveel choco eet en dat die bokalen een fantastisch cadeautjesformaat hebben.
Na afloop kreeg ik een uitnodiging om aanwezig te zijn op de diploma-uitreiking, dus ik ga er van uit dat het goed was.

Vorig jaar volgde ik een specialisatiejaar, waar de nadruk vooral op bereidingen en kruidenteelt/aanleg van kruidentuinen lag. Helemaal mijn dada. Daar hangt ook het diploma Meester-herborist aan vast.

Wat ik er mee ga doen? Geen idee. Voor mezelf maken wat ik nodig heb, dat zeker. Om het voor anderen op grotere schaal te doen lijkt mij niet echt iets voor mij. Mijn hobby en passie zouden een “moet-nog-zeker-dit-en-dat-doen” worden.

Nu maak ik zalfjes, crèmes en kruidendrankjes als het mij uitkomt, tegen de tijd werken past niet echt in het plaatje (hoewel, de dag voor mijn verdediging was er nog maar verdacht weinig klaar…)

Wat ik wel zeker wil doen: kennis delen. Ik schreef een – in mijn ogen toch – simpel eindwerk, waar iedereen misschien wel iets in vindt dat aangenaam of nuttig kan zijn. Vandaar dat ik het niet wil laten verstoffen in een kast, maar het gewoon voor ieder die het wil gebruiken online zwier. Astemblieft!

Eindwerk Natuurlijke voetverzorging

O ja: gebruik er van wat je wil, deel, download…allemaal oké. Maar vermeld mij wel even als auteur, of link naar dit berichtje. Da’s al wel zo beleefd, niet?

 

Tot hier de theorie

Sommige docenten geven elke les een opdrachtje, in plaats van een examen aan het einde van de reeks.

Soms moet je – om een theoretisch recept te kunnen verantwoorden – in uw eigen keuken wat praktische proefjes doen.

Zoals: Maak een liter siroop. Op papier.
Ik weet ondertussen dat een verkoopbare siroop  wettelijk 62% suiker moet bevatten. Even rekenen: 380 ml water en 620 g suiker.
Was alles maar zo simpel. Ik dacht er het mijne van, en probeerde het uit, met een tiende van de hoeveelheden.
Ha ja, ziet ge wel: dat geeft 75 ml oplossing, en een hele plakboel in de keuken, als je even lomp doet als ik vandaag. Een olifant in een porseleinwinkel is nog eleganter!

Als ik het goed heb, moet ik alles maal 13,33 doen om aan een liter juist geconcentreerde siroop te geraken. Of mis ik iets?

Voetbadbruisballen

Een mens moet érgens beginnen, niewaar? Een eerste probeerseltje, voilà!

Veel heb je niet nodig:
* 100g natriumbicarbonaat
* 50g maïszetmeel
* 50g citroenzuur
* oranjebloesemwater  (kan vervangen worden door gewoon water of een hydrolaat naar keuze)
* een koffielepeltje amandelolie
* 40 druppels etherische olie naar keuze (je hebt dan 2ml per 200g droog poeder)
* indien gewenst: een druppeltje voedingskleurstof, of enkele koffielepels kurkuma om te kleuren.

Verder een mengkom, een weegschaal, een verstuiver, vormpjes en een doos/bokaal/zakje om je afgewerkte producten in te bewaren.

Weeg natriumbicarbonaat, maïszetmeel en citroenzuur af en meng in een ruime mengkom. Ik neem voor deze dingen altijd glazen kommen, bokalen, verstuivers enz. In kunststof blijven geuren en smaken sneller “hangen”, en achteraf wil ik dat toch liever niet proeven in het eten.

Meng in een klein potje de amandelolie met de etherische olie. Ik gebruikte deze keer lavendel (relaxerend) voor de ene portie, en rozemarijn (bevordert de bloedsomloop) voor de andere.
Een volgende keer worden het er met salie (tegen zweetvoeten) en tea-tree (tegen voetschimmels),  gecombineerd met hamameliswater.
Let wel op: niet alle etherische oliën zijn geschikt voor een (voet)bad. Als je hierin niet voldoende thuis bent, laat je dan adviseren.

Roer alles goed door mekaar, en voeg indien je wil nu de kleurstof toe. Ik gebruikte bij de lavendelbruisballen lavendelbloempjes, bij de rozemarijnbruisballen een druppeltje groene kleurstof.

Nu moet het poeder samendrukbaar worden, het gevoel van nat zandbakzand dat je in een vormpje doet om dan het perfecte zandtaartje te hebben: niet afbrokkelend, en niet te klef.
Met de verstuiver een beetje oranjebloesemwater over het poeder spuiten, en mengen. En opnieuw. En nog een keer. Tot je tevreden bent over het resultaat. Opgepast: als je te veel vocht toevoegt bruist alles op in je mengkom.
Hydrolaten bewaren niet lang, zet ze in de koelkast, of beter nog: vries ze in. Oranjebloesemwater wordt in de Marokkaanse keuken veel gebruikt, kan als smaakmaker in thee of gebak en kan ook perfect als verfrissing voor je handen aangewend worden.

Daarna alles in vormpjes doen, heel goed aandrukken (ja, doe nog maar eens, voor de zekerheid), en dan laten drogen.
Sommigen ontvormen de bruisballetjes direct, en laten ze dan verder drogen, maar bij mij werkte dat niet zo goed: gebroken en verpulverende dingetjes, die gelukkig nog wel te redden vielen door ze opnieuw goed los te roeren en wat extra oranjebloesemwater toe te voegen.

Deze portie is goed voor 15 pralinevormpjes (de hartjes) en 2 muffinvormpjes, of voor 9 muffinvormpjes.
Alles is in principe eetbaar, maar ik hou toch mijn herboristenvormpjes en “echte” bakvormen gescheiden. Geen brownies met lavendel- of (erger nog!) pepermuntsmaak voor mij!

Als alles hard is ontvormen, en in een goed sluitende bokaal of doos bewaren: te veel  luchtvochtigheid is nefast, leg ze niet zomaar op een schaaltje in de badkamer.
Op dit moment ben ik blij dat onze jongens zoveel choco eten: de grote bokalen met een brede hals zijn ideaal, en met een mooi etiket, lint of stofje een goedkope verpakking.

Leuk, simpel en ik dacht véél goedkoper dan gekochte bruisballen. Dat laatste is niet waar, er zijn er goedkopere te vinden, en bij de dure staat geen gewicht, geen vergelijk mogelijk dan. Maar bij deze weet ik tenminste wat er in zit, en dat ik niet vol rode vlekken en jeukende bulten sta na gebruik.

Ik rekende het even voor u uit: 200g bruisballen kosten
natriumbicarbonaat €0,76 + maiszetmeel €0,12 + citroenzuur €0,52 + oranjebloesemwater €0,02 + etherische olie €1,97 (lavendel) of €1,18 (rozemarijn) = €3,39 (lavendel) of €2,6 (rozemarijn)

Voetbadje maken? Water op temperatuur naar keuze, en zo’n bruisbal er in!

Binnen en buiten

Da’s kort samengevat het levensritme van zoon twee deze vakantie.

Gisterenavond doodmoe thuis van scoutskamp, deze middag al weer op de bus richting Spanje.

Ondertussen voerden we wat “restauratiewerkzaamheden” uit, dat spreekt.
Na een half uur weken in bad nam ik zijn handen “onder handen” terwijl zijn voeten nog in een extra voetbadje vertoefden.
Alle splinters, bosgrond en andere vuiligheidjes werden vakkundig verwijderd, blaren verzorgd, voetjes ingewreven met goudsbloemzalf, schoenen gepoederd met fantastische zelfgemaakte schoenendeo, en twee paar kampschoenen werden richting vuilbak gedirigeerd (in gesloten plastiekzak, anders vallen er doden!)
De  lelijk ontstoken rode plek in zijn handpalm kreeg ook een likje goudsbloemzalf voor de nacht, en alle vuiltjes hingen vanmorgen in het verband.
Zoon wordt nog zwaar fan van mijn herboristengedoe, hij heeft zelfs die goudsbloemzalf en arnicazalf mee op kamp.

Verder zorgden we voor pizza (traditie na het scoutskamp), een goed in het zicht gelegde tandenborstel en fris opgemaakte bedden. Terwijl de zonen in dromenland vertoefden draaiden de machines hier op volle toeren. Deze morgen werd alle kampwas “handwarm” gestreken 😉 en weer in de valies gestoken. Beetje discussie over welke jeansbroek nu wel of niet mee mocht, en hopla, zoon twee is weer weg.

Binnen tien dagen doen we dat allemaal nog eens over. Dan is het thuiskomen van Spanje en de volgende dag vertrekken naar zee met een bende vrienden. Bij die vrienden zit ook oudste, die elke keer volop van de paar uren samen met zijn broer geniet. Jonge honden kunnen er van leren.
Mits de juiste studentenjobs gedurende het jaar is dat scenario voor herhaling vatbaar. Niks leuker toch dan zo’n gevulde vakantie?