Yes yes, mijn moestuinplan was al af op 20 november. En mijn lijstje met wat-zou-ik-nog-willen ook. Alleen spijtig dat ik het daarna samen met de zaaigids van Velt een beetje te goed opruimde. De deadline voor de bestelling haalde ik niet, en het gevolg is dat ik nu zelf achter biozaden moet zoeken. Nu ja, moeten…ik vind het wel leuk om wat te snuisteren in de webshops en de catalogussen.
Nu nog beslissen wat ik écht nodig heb, en dan kan ik mijn boodschappenlijstje meegeven met man des huizes. Toch wel een voordeel aan zijn job: hij komt zowat overal in Vlaanderen, en in een groot stuk Nederland. Ecoflora en Vreeken moeten dus geen bestelling verzenden (’t schijnt dat dat bij die laatste wel eens lang wil duren), maar ik krijg ze wel thuis geleverd. De markt in Aalst vereer ik zelf wel eens met een bezoek, voor bio-pootaardappelen, en een paar “speciallekes” komen van De Nieuwe Tuin.
De aardappelkeuze is voorlopig het moeilijkst. Ik wil 1 bed vroege (waar eventueel een paar rassen kunnen getest worden), en 1 perk late aardappelen. Bionica wil ik niet meer, die had ik vorig jaar en die vonden wij hier met z’n allen niet lekker. Sarpo Mira? Toluca? Dat schijnen wel resistente rassen te zijn. Voor de vroege wil ik Lady Christl proberen, en een paarse soort, voor de fun. Alle suggesties welkom.
De moestuin geraakt stilletjesaan ingedeeld zoals ik het wil. Met het zachte weer tussen kerst en nieuwjaar zijn we al verder dan we gehoopt hadden. De moestuinbakken die we al konden aanleggen zijn er, twee perken (de twee bovenste aan de linkerkant) nog niet omdat daar nu nog een lekkend tuinhuisje staat. Dat is dringend aan vervanging toe. We moeten alleen nog even uittekenen hoe we met steenschotten en H-profielen een berging zullen ineenknutselen.
Ook het “hoofdpad” ligt er, klinkertjes die al ontelbare keren verlegd zijn hebben hun definitieve plek gekregen. De serre staat op het linker-onderste perk. De bedoeling is dat mijn plastieken tunneltje toch zijn tijd meegaat, en om de twee? drie? jaar van plaats verhuist. Het open plekje in het midden is voor mijn boomstam, of appelsienkistje, of stapel bakstenen, maakt niet uit, zolang ik daar maar op mijn gemak kan gaan zitten en genieten.
De frambozen zijn verplant, de japanse wijnbes die we van Hugo kregen staat er, de fruithaag kan zijn gang gaan. Samen met aardbeien, moerbeien, appels (voorlopig van de buren, onze boompjes zijn te jong), vijgen en druiven (idem, maar van de andere buren) en rode en witte bessen zorgt dat hopelijk voor een aantal potjes confituur en gelei.
Hier binnen staan al wat zaaikistjes met prei en sla, ook wat stekjes van druiven (ras zal onbekend blijven, het was overschot en vooral bedoeld als oefenmateriaal om te leren stekken) en deze week pak ik de serre aan. Sinds de storm ben ik daar alleen maar even gaan kijken of er niks kapot was, maar behalve compleet “toegeslagen” grond en plasjes water die overal blijven staan mankeert er niks. Oef. De rabarber moet nog verzet worden, en dan wil ik wel eens proberen om mijn moestuinseizoen wat te vervroegen met serregroenten. Ik ben benieuwd!
Het huis van Tante Alice 