Daar zijn we weeral, aan het staartje van de vakantie.
Cliché van jewelste: de tijd vliegt als ’t plezant is.
En of het plezant was! Ik heb de indruk dat de jongens amper in hun eigen bed hebben geslapen. De drie oudsten toch. Van muziekreis via Werchter naar CM kamp en volgende muziekreis, dan Woo-Hah festival, Gentse Feesten en scoutskamp. Nadien nog een CM kamp of bezoekjes met logies op kot. Soms was het weeral licht als ze thuiskwamen.
Tussendoor werd de neus even in de boeken geduwd om een examen in tweede zit tot een (hopelijk) goed einde te brengen, dan weer even relax, nu blokken voor één zoon, werken voor een andere, terwijl de rest aan het schooljaar begint.
Het was hier inpakken-wassen-drogen-plooien-inpakken. Strijken, daar begin ik niet aan als ’t kampkleren zijn.
We deden iets aan het rommelkot dat we al jaren “bureau” noemen. Hele stapels papieren werden geliquideerd, de rest geordend en in gerecupereerde kastjes netjes weggeborgen. We zagen de vloer opnieuw, en hebben zelfs ruimte om een logeerzetel te zetten (die stond op zolder niks te doen). Mijn bureau is zo goed als leeg, en favoriete studeerplek van zoon twee.
Jongste kreeg eindelijk zijn bed dat lang genoeg is, en zijn logeerzetel staat nu op zolder. Kunt ge nog volgen?
Wij hadden ons jaarlijkse moto-weekendje, met als gelegenheidsadres zowaar ons eigen huis. Waarom moeilijk doen als er lege bedden genoeg zijn?
Het was heet, eigenlijk om te smelten in zo’n beschermende kledij, maar zot zijn doet geen zeer, gelukkig. Het leverde wel rare vestimentaire toestanden.
De eerste dag reden we door de Vlaamse Ardennen, tot aan Hôpital Notre Dame à la rose. Ben ik efkes blij dat de geneeskunde geëvolueerd is! Ware marteltuigen staan daar tentoongesteld. Mooie gebouwen, prachtige kruidentuin, mogelijkheid tot een natje en een droogje, en nog een snuisterboekenwinkeltje ook. Meer moet dat niet zijn.
We sloten de dag af met een etentje op de hoek van onze straat, terwijl heel ons dorp al in feeststemming was. Paardenwijding en Oogststoet, het doet het hartje van de Massemenaren sneller kloppen.
Dag twee kozen we voor een zeebriesje en snorden we naar Breskens. Blijkbaar waren ze daar ook aan ’t vieren: Visserijfeesten. Gelukkig hadden we een heel lange staalkabel en sandalen mee, en konden we in zomerse outfit flaneren. De terugweg deden we gedeeltelijk langs een bewegwijzerde route, maar we zijn geen drie maal zeven meer… Knieën en zitvleesmassa begonnen te protesteren, op een bepaald moment is de kortste weg naar huis het enige wat nog telt 🙂
Zo zonder kroost in huis (4 tegelijk op scoutskamp, voor de volledige 11 dagen!) werd er ook gedacht aan de ouderlijke thuizen: etentje hier, restaurantje daar, gezellig met familie in de zwoele zomer.
De reizigers keerden terug, er was een jubileum dat gekoppeld werd aan een ouderwetse dia-avond op nieuwerwetse powerpointwijze, en een eindwerk dat zowaar ingediend werd.
Manlief had mij verwittigd (met een knipoog, maar serieus genoeg) dat ik niet op vakantie mocht vertrekken als het niet af was.
Ik typte en zocht op, hij deed de lay-out, schoonbroer was een strenge maar rechtvaardige corrector, de madam van de kopieerwinkel printte en bond alles netjes in, en voila: op tijd om te vertrekken naar La Douce France.
Zeven kruidenmadammen op de TGV, nog eentje meer in de taxi van Nimes naar Le Pompidou, en daar arriveerden de overigen van ons select reisgezelschap ook. Helemaal klaar voor een aromatherapiestage bij Michel Vanhove.
De man vertrok op zijn 16 naar Frankrijk, leerde er vanalles op een soort commune-boerderij, trouwde met Hilde, bleef even in Zulte wonen, en kon daarna de roep van Frankrijk niet langer weerstaan. Ondertussen heeft hij een schat aan kennis en ervaring vergaard, en daarvoor waren we daar: een driedaagse stage om alle zoveel mogelijk geheimen van de essentiële oliën te leren kennen.
Ons verblijf: een oud weeshuis, waar wezen uit de tweede wereldoorlog ondergebracht werden. Voor sommigen echt een thuis blijkbaar. De geitenboer waar we verse geitenkaas haalden trouwde met de boekhoudster van daar, en is nog steeds gelukkig…
Elf vrouwen, één man, een bonte mengeling van achtergronden en verwachtingen: het verliep vlekkeloos. Iedereen vond zijn draai in de groep, er moest niet gezaagd worden over koken, boodschappen of afwas, Hilde en Michel waren een zalige gastheer en gastvrouw, en bij tijden een hilarisch komisch duo zonder dat ze het zelf beseften. KC de kat was een constante tijdens de cursus.
De groenten en kruiden kwamen vers uit de tuin, besjes voor bij de yoghurt ook, we mochten zaden oogsten waar we maar wilden, en kregen een massa aan informatie over alles wat planten kunnen doen voor de gezondheid.
Het was een sneltrein. We waren er nog maar net en we moesten alweer inpakken.
Het winkeltje was nu wat een snoepwinkeltje vroeger voor mij was. Om te kwijlen…
Iedereen ging met een massa meer kennis, en een zware valies naar huis.
Ondertussen wordt er druk heen en weer gemaild, ge-appt en ge-smst, want de honger naar meer is er. Ook de chance dat er een ongelooflijk onderlegde madam mee was, die van haar passie (lesgeven over kruiden) haar beroep maakt. Basis om te starten is niet nodig, dus wie wil: ik hou jullie op de hoogte!
Goedgevulde vakanties zorgen er soms ook voor dat gezinsactiviteiten niet evident zijn. Een vakantie zonder ook maar iéts samen? Kan niet.
Altijd in voor rare smoelen, die twee oudsten van ons…
Het werd een heerlijk dagje kajak op de Grensmaas. Iets heel anders dan de klassieke routes in de Ardennen, maar mooi en gezellig.
Echt sport ook, want waar de Ourthe ons meestal gewoon meesleurt naar de aankomstplaats mochten we hier wel degelijk zelf peddelen. Vijf uur deden we over het traject Smeermaas – Meeswijk/Berg, maar het was de moeite waard. Afsluiten deden we onderweg met een frietje, dat we gezellig thuis bij mijn ouders gingen opeten.
Nog gouden momentjes:
* liveverslaggeving van mij over voetballende Belgen aan werkende zonen die wel Whatsapp maar geen groot scherm ter beschikking hadden
* buren die op vakantie zijn maar drie weken hun tuin en zwembad aan ons toevertrouwden
*etentjes, etentjes en etentjes, hier en elders
* handletteren en vanalles proberen met ecoline en stiften. Zen, echt waar.
* oogst, en de daarbijhorende confituur, passata en sapjes
* werkende zonen die mijn favoriete patisserie meebrengen uit de fabriek
* een weekend Nederland, en een kersvers geboren tweeling daar. Timing, wij zijn daar goed in!
* een tuin, en een terrasje om ons te voelen als God in Frankrijk.
En jullie? Ook genoten van de zomer?
Het huis van Tante Alice 