Als dat maar goedkomt, met de helft van mijn kroost, ginder op Werchter. Ik hoop dat ze niet verzuipen. Die Nekkerhal had nu toch al open kunnen gaan?
Gelukkig zijn ze er geraakt, hebben ze mekaar gevonden, zitten ze dus op dezelfde vijver camping en staan volgens de laatste berichten de tenten bijna recht. Nu hopen dat dat vanavond geen zwembadjes zijn.
Geef mij maar een concert in een schone zaal met gemakkelijke zeteltjes…
Het eerste jaar herborist zit er op. Gisterenavond kwam iederen naar de examenles met een zelfgemaakte bereiding, en ’t mag gezegd: stuk voor stuk pareltjes.
Een parfum, een haarmist, anti-jeukstick, heerlijke rode wijnazijn, WC-bruisblokjes, een theemengeling, ginko-capsules, propolistinctuur, machtig lekkere snoepjes, badbruisballen, verschillend zalfjes en crèmes die deze zomer zeker van pas zullen komen… Heerlijk!
Het leuke was, dat iedereen ook voor alle anderen een klein testertje gemaakt had. Receptenfiches werden uitgedeeld, een woordje uitleg gegeven over het hoe en waarom, en hier en daar gaf de docente nog een handige tip. Topdocente trouwens, die sinds kort ook advies geeft in Herbacos. Probleempje met een kruidenbereiding? Allen daarheen op donderdag, en doe Anja mijn groetjes! (en neen, deze post is niet gesponsord).
Veel van de recepten zullen deze vakantie gemaakt worden, er is niks bij dat ongelooflijk ingewikkeld of totaal onbruikaar is.
Fijn ook als na afloop de vlierbloesemchampagne wordt bovengehaald – een blijvertje. Heerlijk fris, niet te zoet, niet te veel alcohol, en supermakkelijk te maken. De docente wist ons al met zekerheid te zeggen dat we er voor haar vak allemaal met vlag en wimpel door zijn, en dat het klasgemiddelde minstens 10% hoger ligt dan de vorige jaren. Ze bevestigde ons ook wat we zelf al wel doorhadden: we zijn een toffe groep om les aan te geven.
De allerlaatste donderdag van het schooljaar wordt ook aangenaam ingevuld: met z’n allen gaan eten.
Jammer voor de mensen die het ergens onderweg opgaven, maar de bende die doorgaat naar het tweede jaar heeft er zin in.
Van één examen van oudste kennen we het resultaat al. Het minst belangrijke op de weg naar het middelbareschooldiploma, maar een handig hebbeding.
Hij legde vandaag zijn rijexamen af. En ja, het voorlopige kaartje mag omgeruild worden, missie geslaagd (al was volgens man des huizes een njet ook mogelijk geweest).
Niet dat ik daar enige verdienste aan heb. Buiten het ter beschikking stellen van mijn karretje, en op papier begeleider zijn deed ik niet veel. Eén keer zat ik naast hem in de auto, één keer als passagier op de achterbank (de twee begeleiders mogen hun pupil samen vergezellen).
Verder nam man des huizes de taak van rij-instructeur op zich. Met veel geduld, en massa’s minder stress dan ik.
De L en de extra spiegel mogen er uit, voor eventjes dan toch. De volgende in de rij staat klaar, al moet die tussen alle festivals en kampen in nog wel eventjes zijn theoretisch examen gaan afleggen.
Oudste overschat zichzelf mogelijk wel een beetje. “Nen otto is nen otto”, maar om nu al direct met de pickup van iemand anders “naar Frankrijk te cruisen” (sic), dat lijkt mij toch wat van het goede teveel. Mijn stekkedoos past daar twee keer in, minstens!
Mogelijk geeft man des huizes nog wat les in een dik wegmonster, mogelijk stellen we ons veto. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Vijf van de zes inwoners van dit huis doen examens deze periode. Man des huizes is de enige die niet meedoet. Bij de zonen is ’t nog van “moetens” omwille van leerplicht en toelatingsproeven, bij mij is dat eerder vrijwillig. Nu ja, de opleiding doe ik vrijwillig, de examens zijn een noodzakelijk kwaad dat er bij hoort.
Gelukkig zitten we in een module-systeem: lessenreeks gedaan? Exaam. Oef, zo is het een beetje gespreid, en kan mijn geheugen nog wat gewicht in de schaal leggen. Als ik oplet in de les is het achteraf studeren niet zo’n grote opgave.
Als de zonen er bijna van af zijn mag moeder beginnen: donderdagavond nog plantkunde, en volgende week praktijk.
Die plantkunde, daar zou ik gezien de resem Latijnse namen dringend aan moeten beginnen, maar dat verdomde (genetisch bepaalde, kweetet zeker!) uitstelgedrag speelt mij weer parten.
Voor praktijk is alles al in kannen en kruiken.
De opdracht: maak een bereiding, gebaseerd op wat dit jaar in de les gezien werd. Zorg voor een reclamefoldertje voor je product, en een receptenfiche voor de collega’s-cursisten. Testertjes of proevertjes zijn natuurlijk toegelaten, en de docente wil ook onze receptenschriftjes inkijken. Recepten die geprobeerd werden en voorzien van commentaar. Ze moeten zelfs niet gelukt zijn, want al doende leert men.
Zoiets, da’s spelen en prutsen voor mij. Geen wonder dat alles hier al klaar is, een week voor het eigenlijk moet.
Foldertjes en receptenfiche zijn met een beetje hulp van oudste (niet veel, ik ken er nog meer van dan ik dacht) samengesteld, etiketjes ontworpen, en vorig weekend maakte ik in twee keer voldoende insectenwerende lotionbars om deze zomer betenvrij door te komen én om uit te delen in de klas.
Deze namiddag was de stress voor plantkunde nog steeds niet aanwezig. Bars verpakken en mijn receptenschriftje illustreren vond ik veel leuker om te doen.
Ik ben tevreden met mijn resultaten, en al helemaal nu die bar ook zeer effectief blijkt te zijn.
Ik was niet de enige met rare prioriteiten: zoon 2 moest dringend bijslapen, zoon drie lijkt zijn kamer te verbouwen (aan de geluiden te horen) en krijgt daar skype-gewijs aanmoedigingen en lachsalvo’s van vrienden voor, oudste vindt gamen belangrijker dan Frans, en jongste plakt weer aan zijn IPad. Knieën naast de oren, of voeten gedachtenloos in de lucht, ik zou in geen tijd een rare-houdingen-fotoalbum kunnen vullen met kiekjes van hem.
Zodadelijk teken ik nog wat verder in mijn boekje. Planten determineren zal wel lukken, en dat is al de helft van de punten. Morgen nog een hele dag, dat is echt genoeg voor wat namen en een paar schetsen van wortels, bloemen en takken. Toch?
Olé! Vreugdedansje.
Twee flessen vlierbloesemchampagne staan al in de kelder. Ik had amper geduld genoeg om er aan te beginnen, en de eerste vier schermen die in bloei stonden werden direct geplukt. Misschien net ietsjes te vroeg, want het vergisten begon niet spontaan, ik heb na enkele dagen een mespuntje bakkersgist mee in de kom gezwierd. Daarna kwamen er bubbeltjes.
Elke dag ga ik eens kijken en draai ik even het stopje los, want hier en daar las ik al over ontploffingsgevaar.
Het ziet er raar uit, met wat vlokjes in de vloeistof, maar het ruikt wel lekker. Nog twee weken geduld, en dan kan ik zeggen of dit experiment voor herhaling vatbaar is of niet.
Natuurlijk wordt ook de favoriete confituur weer aangevuld. Abrikozen-vlierbloesem, dat blijft gewoon de allerbeste. Op de markt waren de abrikozen lekker en betaalbaar. De bloesems werden geknipt en lagen een nachtje te weken in sinaasappelsap, de pot ging op het vuur en zestien potjes pure verwenconfituur zijn nu klaar.
Naast het appelsiensap stond er ook water met citroen en bloemschermen te trekken voor vlierbloesemsiroop. Heerlijk in een droog wit wijntje, voor een Hugo of in een glaasje bubbels. Verder gebruik ik die siroop ook wel in plaats van gewone suikersiroop als basis voor sorbet. Vooral met citroensorbet geeft dat een fris resultaat.
Snoepjes, dat staat ook nog op het programma. Iets in de stijl van turks fruit, of fruitleer, dat moet haalbaar zijn, en als ik dan nog goesting heb maak ik bloesemgelei.
Met een restje vlierbloesemsiroop van vorig jaar, en verse bloemekes maakte ik ijsblokjes. Altijd handig als je wit wijntje net niet koel genoeg is. Kan natuurlijk ook gewoon in spuitwater… Bij mij lukte het omdat ik maar een halve kilo suiker op een liter water gebruik, van anderen hoorde ik dat de siroop niet bevriest omwille van het hogere suikergehalte.
Dit jaar ook een beetje niet-culinair gepruts. Vlierbloesems een tweetal weken laten trekken in appelazijn geeft een zachte lotion voor de huid. Da’s niet moeilijk, na het zeven staat het flesje gevuld, en ruikt heerlijk…naar vlierbloesem 🙂
Geen lotion nodig? Dan kan je deze azijn ook gebruiken in de keuken natuurlijk. Als basis voor een vinaigrette, of enkele druppeltjes op een fruitsla. Dankjewel AnneTanne voor de tip!
Nog een beetje ingewikkelder is het recept van Anntje Peeters, voor een zachte gezichtscrème. Gezien ik allergisch reageer op alles wat parfumerieën en supermarkten verkopen om een vrouwenvelleke te soigneren ben ik zeer benieuwd of puur natuur wél zou lukken.
De jojoba-olie werd al getest, een hele week elke dag onder (en bijna in) één oog gesmeerd, en dat is tot hiertoe veelbelovend. Grote dank aan klasgenoot V. die mij haar flesje jojoba-olie uitleende. Geen tranen, geen pukkels, geen gezwollen oogleden.
Ik overgoot verse vlierbloesems met die olie en liet alles 24u trekken. Daarna goot ik het geheel door een fijne zeef, en mijn vlierbloesemolie staat nu klaar voor gebruik. Ik deed het geheel niet door een neteldoek, het blijft een beetje troebel door het aanwezige stuifmeel, maar dat vind ik niet erg.
De olie kan je zo gebruiken, of als onderdeel van deze crème.
Sinds de herboristenopleiding is dat recept geen compleet Chinees meer, en waagde ik het erop.
Het samen “blenderen” van de water- en vetgedeelten van de crème was geen goed idee: te weinig volume. Nadat ik alles met een pottenlikker weer min of meer bij mekaar geschraapt had klopte ik het met de hand stevig door mekaar. Een prachtig romig smeuïg smeerseltje.
Als dagcrème een beetje te vettig voor mij, misschien omdat ik mangoboter verving door cacaoboter? ’s Avonds, na een dagje buiten werken en een doucheke is het wel een zaligheid op je gezicht.
Na het bereiden zette ik de crème in de koelkast, en nu nog blijft hij stevig, maar smelt wel direct als je hem opbrengt. Ik heb ook de indruk dat de vermenging niet echt optimaal is, soms voelt het vet aan, dan weer waterachtig.
Nu is het eventjes gedaan, ik zou graag nog wat met vlierbessen proberen ook namelijk. Dan moeten er wel wat bloesems blijven staan hé…
Wie er ook nog wil aan beginnen: haast je, ’t is bijna voorbij. Wegens uitstelgedrag (ik neem morgen dat fotootje wel) stond die post hier veel langer in concepten dan gepland.
Het huis van Tante Alice 