Plant van de maand – februari

Absoluut mijn favoriete plant deze maand: Helleborus orientalis. Oké, deze beauty is al genoemd, maar mijn nummer twee en drie ook: sneeuwklokje en boerenkrokus. Verder staat er nog niet veel in bloei. De Lonicera, die nog steeds, en ondertussen ook de Cornus mas (gele kornoelje). Die mag hier staan, maar het is een gele bloeier, dus grote liefde zal dat tussen ons nooit worden…

Helleborus dus. Vorig jaar gekocht bij kwekerij Het Wilgenbroek tijdens de Helleborusdagen. Het was wat spannend, na de bloei vorig jaar was er een beetje nieuw blad, en daarna werden de plaatsen waar de planten stonden ingepalmd door hondsdraf, muurleeuwenbekje of campanula. Het kwam goed. De winterbloeiers staan in de perken vlakbij het keukenraam, en ik hield de knoppen van over mijn tas koffie goed in de gaten. Elke dag een beetje dikker, de kleuren werden duidelijk, en dan ineens zijn ze er. Prachtbloemen. Ook voor man des huizes absoluut de plant van de maand.

 

 

Plant van de maand is een ideetje van Natuurlijk Rijk, andere genomineerden voor februari vind je hier.

Op het eerste gezicht…februari 2014

Februari is weeral enkele dagen oud, tijd dus om even rond te kijken wat er gebeurt in de borders. Wegens zonnig weer en snakken naar lente bevat dit logje een overdosis foto’s van de dingen die mij nu op slag een heerlijk lentegevoel geven. 

Aan de achterdeur is er nog steeds niet veel veranderd, zo op het eerste gezicht.

Maar wacht, kijk eens goed! Beetje door de knieën gaan, neus tegen de grond:

Jaaa! De epimediums hebben de lente gevoeld. Op verschillende plaatsen zijn de uitlopertjes te zien, dus werd het hoog tijd om de kippen uit dit stuk tuin te houden. Toffe beestjes, ge hoort mij niet klagen, maar al dat gekrab kan niet bevorderlijk zijn voor zo’n frêle plantjes.

In de andere terrasbak kwamen er 2 planten bij. De tongvarens hebben ook duchtig te lijden gehad onder het kippengeweld. Aan de klimhortensia staan al enkele prille mini-blaadjes, en hij geeft met twee lange uitlopers wel te kennen dat hij (zij?) wil klimmen dit jaar. Olé!

Ook hier nodig ik je uit om even van wat dichter te kijken. Twee van de recente aankopen uit Het Wilgenbroek kregen hier een plaatsje: Helleborus orientalis “Aubergine with white edges”, en helleborus orientalis “White with pink edges”. Beauties toch? Als de kiekskes daar aankomen is ’t hier van vol-au-vent de volgende dag, gegarandeerd!

De voormalige kruidentuin dan: grote ravage onder de campanula’s en de leeuwenbekjes, met als grote schuldigen…juist ja. Vol-au-vent, ’t gaat er nog van komen…
Verder ook twee nieuwe aanwinsten, en de druivelaar weg. Hier werd links de Helleborus orientalis “Pink with green centre”, en rechts achter de vlinderstruik “Green” geplant. Verder goed nieuws: de geraniums die zo ineens na aanplant verschrompeld en weg leken te zijn doen ook hun best om weer boven te komen.

De bak aan de andere kant heeft geen rucola meer, maar ook vier helleborussen en geraniums die komen piepen. De bakken op het muurtje zijn gevuld met alle bloembollen die overal nog in potjes, op vensterbanken, in de garage en in het tuinhuis rondslingerden. Ze doen het goed, en zorgen binnenkort waarschijnlijk voor een kakofonie van kleuren. Er lag ook ergens nog een kunstvogeltje, dat vorig jaar tussen een paar narcisjes in een bakje stond, en dat zet ik er elke dag minstens drie keer weer bij, al was het maar om de katten er vol overgave op af te zien sluipen en overtuigd te zien vechten met wat isomo met pluimpjes.

Links vooraan staan 2 dezelfde planten: Helleborus orientalis “White with dark centre”, achteraan in ’t midden “Slaty Blue, en rechts waar tot voor kort rucola groeide staat “Red”.

Aan de notelaar: afgevreten veldbies en blad van herfsttijloos dat fors uit de aarde priemt. De remedie tegen al het gescharrel zie je hier ook: een lelijke draad die voorlopig de kippen uit dit stuk tuin moet weren. Tot hier toe voldoet die volledig!

Laatste perkje: het valt niet op, maar de appelaar is gesnoeid. Nog minder opvallend: hij is losgemaakt van zijn boompaal, maar ik ben niet sterk genoeg om die uit de grond te krijgen. (hebd’em, meneer des huizes?) De berg is helemaal weg, voorlopig werd daar het overschot aan schors dat nog op een andere berg lag opengespreid om modder en onkruid een beetje te beheersen. Op die vlakte kreeg de Parrottia Persica die we van Ludo kregen een vaste stek. De bamboestokjes duiden aan waar er Persicaria Amplexicaule werd geplant, anders zouden we er honderd keer met onze bottinen op staan zonder dat we er erg in hebben… De variëteit ben ik vergeten, we kregen ze van Hugo in ruil voor wat stukken rabarber. Ook hier plopt het nieuwe leven uit de grond: sedum en asters laten fris groen zien.

Echt, ’t wordt lente. Vinden jullie dat ook zo “de max”?

Uitstapje

Vandaag hadden de zonen weer scouts op zondag, de leiding heeft gedaan met examens. Oudste zoon niet wegens optreden in de Werf in Aalst, maar die moest ook om twee uur de deur uit, dus wachtte ons een lange, rustige namiddag.

Wijlie weg, naar Oostkamp. Opendeurdagen in plantenkwekerij Het Wilgenbroek. Dat we niet de enigen waren zagen we al aan de sliert auto’s die zich overal in de graskant geplakt hadden. We plakten er ons gezellig bij.
Toen we arriveerden was er een rondleiding bezig, die waarschijnlijk héél interessant was, maar gezien het grote aantal belangstellenden en het beperkte stemvolume van de gids lieten we ze aan ons voorbijgaan. We ontdekten de serres op eigen tempo. Er was daar heel veel om te bekijken, da’s wel zeker. Onderstaande foto is maar een heel klein stuk (halve breedte en driekwart lengte) van zo’n stuk serre, maar wel dat stuk waar onze belangstelling naartoe ging: allemaal helleborus oriëntalis.

We hadden vooraf besloten om ons aan het aantal te houden dat we nu een plekje kunnen geven in de tuin. Acht stuks. Nog nooit heb ik zoveel keer over en weer gelopen om 8 plantjes uit te kiezen…

Achteraan in de serre was er een tentoonstelling waar allerlei soorten in de kijker gezet worden, en daar hadden we al opgeschreven wat we mooi vonden. De kanshebbers dus. Enkelbloemig, dat was van in het begin al duidelijk. Maar eigenlijk, tussen ons gezegd en gezwegen, er zijn gewoon geen lelijke helleborussen!

We kozen voor een aantal geselecteerde kleuren, kruisen zullen ze hier (hopelijk) nog genoeg doen. Toen we thuiskwamen was het te laat om nog te planten (en te koud, ne mens zit dan liever op ’t gemak met een aperitiefje in de zetel). Bovendien moeten onze kippen uit dat stuk tuin geweerd worden, dus knippen en/of een extra draad voorzien is ook nog voor één dezer.

Drie van de schoonheden laat ik hier al zien (foto’s van op de kwekerij), de rest volgt in hun nieuwe omgeving.

Helleborus orientalis “Slaty Blue”

Helleborus orientalis “White Spotted”

Helleborus orientalis “Pink with green centre”