Plant van de maand – April

Een minuscuul plantje, dat mij al weken vrolijk stemt: ik kies deze maand voor het muurleeuwenbekje, Cymbalaria muralis.

Een onkruidje zegt u? Ja, maar helaas kwam dat hier in de buurt nergens voor (propere stoepvegende buren en zo), en stond dat twee jaar geleden ook op de aankooplijst. We plantten enkele toefjes hier en daar, en die deden min of meer wat er verwacht werd: kale plekken bedekken. Hele tapijten groen blad met mini lila bloempjes. Mooi!

In de herfst verdween dat tapijt, en in de winter leken het een massa verdorde draden, die in de lente gegeerd nestmateriaal bleken te zijn. In een mum van tijd was mijne winkel uitverkocht. Ik vreesde voor dat frêle plantje, maar nee hoor: het zaait zich gewillig uit, en zoekt spleten, voegen en gaatjes in plaats van de “goeie grond” van de plantenbak. De plekjes waar een muurleeuwenbekje hoort te groeien dus. Enkele stukken gooide ik achteloos tussen de twee betonnen buizen van Villa Kakelbont, en ook daar gedijt het goed. Op de achtergrond op volgende foto zie je nog zo’n onkruidje: hondsdraf.

Het is echt een klein juweeltje, dat dikwijls de meest troosteloze grijze buurten een tikje speelsheid geeft. Dat anderen het onkruid noemen zal mij worst wezen!

Alle links naar andere planten van de maand vind je hier.

 

Eén van de betere schooldagen

Althans voor zoon drie. Vandaag verkoopt “zijn” afdeling planten. Groenten, kruiden, perkplanten, kleinfruit, fruitbomen, vaste planten: allemaal als lesmateriaal verzorgd, gezaaid, verspeend, opgepot.
Veel te veel voor de school zelf om te gebruiken, dus houden ze elk jaar twee keer twee dagen plantenverkoop, in de herfst en in de lente.
Voor een gunstige prijs vind je veel soorten, allemaal gekweekt volgens de regels van de kunst.
Sinds ik zelf mijn groenten zaai kijk ik daar alleen om te zien of mijn plantjes ongeveer even groot en stevig zijn, en haal ik enkel bij wat hier mislukte. Dit jaar niks nodig.

Plantjes voor in bakken, dat wel. Voor 1,10 euro per plantje heb ik weer een hele zomer lang fleurige vensterbanken. Euphorbia “Silver Fog” is mijn favoriete bakkenvuller: een wolk fijne witte bloempjes, die zeer vergevingsgezind zijn als je te lang wacht met water geven. Ze bloeien van nu tot oktober.

Dit jaar combineer ik ze met Bacopa scopia “Great regal blue”.

Hyssop heb ik al “duust” keer geprobeerd, maar na twee kiemblaadjes stopt het meestal. Nu bracht ik ook twee plantjes mee, en één buitenaubergine. Helaas een F1 hybride, ik hoef me geen illusies te maken over zelf zaden winnen van die plant. Gelukkig staan er al genoeg andere soorten in de serre, die wél zaadvast zijn.

En wat vindt zoon daar nu zo fijn aan? Geen les, want zijn klas helpt vandaag op de verkoop. Ze kregen allemaal een bonnetje voor pannenkoeken, en als er nu iets is waar hij verzot op is dan zijn het wel dat soort dessertjes!
De leerlingen verzamelen al wat je wil meenemen op platte karren, en rijden die na het betalen mee tot aan je auto. En daar gebeurt het: fooi!
Ik heb hem nog nooit uit vrije wil extra uren zien kloppen, maar vanmiddag wil hij terug. Ondertussen weet hij ook al welk publiek grote fooien geeft. Ik hou hem niet tegen, beter een beetje werken in de buitenlucht dan opnieuw achter één of ander scherm.

Woon je in de buurt en zoek je plantgoed? Vandaag nog tot 17u, morgen van 8.30 tot 17u.
Morgen is de school misschien wel in feestmodus, want ze deden mee met MNM “De strafste school 2015”. De winnaar wordt morgen bekendgemaakt. Spannend!

’t Is de natuur…

Soms is onze tuin een mini-jungle. Er sluipen dan twee tijgerinnen rond, op zoek naar een prooi. De ene is al wat enthousiaster dan de andere, dat moet gezegd.
Na enkele dagen op de loer liggen in de nabijheid van het kippenhok, werd het geduld van Pluk beloond: muis liet zich zien.
Ik had eerst niks door, en dacht dat ze weer eens de kattenkolder had en met schors speelde. Dat gebeurt wel meer, zo opeens ’t zot in de kop. Ze bleef wel erg overtuigd snuffelen en ronddraaien, dus mijn interesse was gewekt. Eventjes kijken wat er te beleven was. De astertjes zorgden tijdelijk voor dekking voor een nog niet nader gedefinieerd slachtoffer. Beetje snuffelen, beetje koteren… Lazy sister Pluis wilde ook wel weten wat daar zo boeiend was. Boeiend, maar voor haar vééééél te vermoeiend. Een beetje zonnen terwijl de ander het werk opknapt, da’s een beter idee. Staan mijn oortjes mooi? Heb ik mijn zwoele blik op mijn snoet? Oké, picture-time. Ah, Plukkie heeft iets? Met een tijgersprongetje gepakt? Miauw! Poes weet het, muis weet het. Het einde is nabij, maar wordt nog uitgesteld. Even oogcontact tussen prooi en roofdier. En dan de eindontsnapping. Misschien via de buurtweg die naast ons huis loopt? Beestje toch, zo’n open vlakte, daar ben je een vogeltje muisje voor de kat! Muis kreeg voorsprong, zoals dat altijd gaat, maar dan stoof tijger in de achtervolging. Van hier naar daar, met gekke sprongen en schril gepiep. Met af en toe een welgemikte rechter van de kat, en meer manoeuvres van het muisje. De uitslag was voorspelbaar: terug naar af, transport per poezenmuil. Gedaan met spelen. Na een indrukwekkende reeks stuiptrekkingen gaf muisje de geest. Poes geloofde het nog niet helemaal, en probeerde met een paar tikken haar speelkameraadje te motiveren tot actie. Niks, gedaan, batterij plat.
Ok, tijd voor een vieruurtje dan (daar neem ik geen foto’s van, da’s gewoon wansmakelijk!). Deze bijna bejaarde kattin laat meestal niet veel over van haar prooi, de andere komt haar steeds schaarser wordende buit netjes aan de achterdeur deponeren. Tja, ze zit dan ook veel liever te zonnen dan zich te vermoeien…

Tuintijd

Een hele vakantie is weeral voorbijgevlogen. Moestuinplannetjes lagen klaar, plantjes moesten nodig verspeend, het schriftje lag gereed, het bakje “buiten zaaien” voor deze maand stond aan de achterdeur. Je ziet het, ik ben super-georganiseerd.

De moestuin zou er picobello bij kunnen liggen nu, mochten de dagen in zo’n vakantie niet zo hard hun eigen leven leiden. Paasfeest, verrassingsfeest, rugzakken voor twee scouts helpen maken, zelf een weekend met de moto weg, nadien wat weekendrommeltjes wegwerken, beetje achterstallige was- en strijk doen, puberperikelen, vriendjes die komen spelen, anderen die komen eten, nog een scout op weekend, een lang geplande wandeling op zaterdag en zie: laatste dag vakantie!

Een zonnige zondag, waarin de tuin eindelijk wat aandacht kreeg. De tomaten die nog niet verspeend waren staan nu met hun voeten in een ruimer potje. De laatste prei werd uitgebeiteld. De bikkelharde groentenbedden werden met behulp van een riek, wat compost en man des huizes tot aanvaardbare perceeltjes omgetoverd. Na een actie met de tuinslang en regenwater werden ze zelfs zaaiklaar verklaard. Heerlijk: in het zonnetje worteltjes, pastinaak, peterseliewortel en nog meer soorten worteltjes zaaien. Op ’t gemakje, zodat het uitdunnen tot een minimum wordt beperkt. Tussen de rijtjes af en toe eens een rij ajuintjes planten, en vooral niet te snel werken ;). Poes kwam er bij liggen en zag dat het goed was.

De serre werd zo goed als leeg gemaakt: winterpostelein gaf ik al eerder deze week mee met een vriendin, achterbuurmeisje kwam de laatste radijsjes opsnoepen, de spinazie werd samen met geitenkaas een heerlijke quiche-vulling, en de rucola gaat morgen gedeeltelijk hier en gedeeltelijk bij de buren in een slaatje. De zaaitrays werden uitgekieperd en alle uitgedroogde kolen, seldertjes in spé en spruitjes zijn wijlen. Goede organisatie? Tja, ’t kan niet allemaal even vlot lukken hé… De tomaten staan nu al een paar dagen en nachten in de serre, lekker warm en lekker licht, maar nog steeds in potjes. Het kriebelt heel erg om ze nu toch hun definitieve plek te geven, maar ik durf niet goed. ’t Kan nog koud zijn ’s nachts hé, zelfs in een glazen huisje.

Tegen de tijd dat man des huizes het stukje voor de bladgewassen in orde had, vond ik het tijd om te testen hoe goed het terras van Villa Steenschot georienteerd ligt. Fantastisch! Twee stoelen in het zand, twee Ricards, en meer moet dat niet zijn. Waar we zaten (en waar dus dat terras ooit komt) genoten we nog volop van de late zon.

Maandag en dinsdag werd er verder gewerkt: alle bloemen die via de zadenruil van Natuurlijk Rijk hier belandden zijn gezaaid. Ik hoop op een  heel bed vol kleur midden in de groentenhof.

Ik zaaide vervanging voor de verpieterde kolen, merkte dat ik enkele dingen vergat terug binnen te zetten na een dag afharden, en zag ook dat sommige tomatenplantjes de felle zon vlotter kunnen verteren dan andere soorten. Als dat maar goed komt, al die perkamentachtig verbrande blaadjes…

De ajuintjes zitten nog steeds in de grond: de kippenren kreeg een hogere omheining en onze zilverbrakels kunnen niet meer voetballen met al mijn geplant goed. Oef.

De cadeautjes die ik kreeg van Vake kregen hun plaatsje-voor-één-jaar. Zeg nu zelf, dat zijn toch wel originele geheugensteuntjes hé! De stenen die ik al had werden een keer grondig proper gemaakt, zodat ze terug leesbaar zijn. Ook die vonden terug een plekje.

Villa Steenschot mag komen: alle “brol” die in de weg stond ligt tijdelijk in de boomhut.
De haagbeuken die verplant werden staan er frisgroen bij, niet eens achter op de rest van de haag. Goed gedaan van ons, al zeg ik het zelf!

Er werden beestjes gespot: vlindertjes die ik hier nog nooit zag (oranjetipje en geaderd witje) en oude bekenden (dagpauwoog, gehakkelde aurelia, koolwitje, bont zandoogje). De struiken die de voorbije jaren aangeplant zijn zijn nu een ware speeltuin voor kleine vogels. De grotere (kauwen vooral) komen hier nestmateriaal bijeenshoppen. Hele bergen boomschors worden hier ontvoerd. Zoef, over het dak, in de schoorstenen van alle buren.

Bij de kippen zat een superschattig mini zoogdierexemplaar zich in de voederbak vol te schransen. Ik denk niet dat het een woelmuis is… Kenners, is dit een bosmuis? Een veldmuis?  Ook een egeltje wandelt hier regelmatig over het gazon.

Bladgewassen zaaien: check!  Sommigen kwamen spontaan piepen daar waar een konijnenvoer-indigestie er vorig jaar voor zorgde dat ik alle sla liet doorschieten. Een aantal kropjes in de serre zijn bijna oogstklaar. De voorgezaaide snijbietjes verhuisden vandaag, en ook een aantal kruiden staan nu buiten. Voor de eerste keer in al die jaren dat ik het probeer komt ook de Nieuw-Zeelandse spinazie boven.

Genoeg gewerkt nu, het kan allemaal groeien!

 

 

 

 

 

Schoon weer buiten!

Fijn, want binnen regent het. Warm water zelfs… De timing is wel perfect: man des huizes kwam net thuis toen jongste raar gedrup hoorde.

Langs de muur van “den bureau”, en vandaar langs kweetniewaar onder de vloer zodat de onderliggende rechterkant van het gelijkvloers een douchecabine voor een voetbalploeg leek. Helaas stond er teveel gerief om ons rustig in te gaan zepen.
Gelukkig kon dat gerief buiten in het zonnetje opdrogen.

Een boiler van 220 liter op zolder, die ineens lek slaat, écht, da’s ni plezant…