Ik dacht: laat ik eens wat meer organiseren. Dat zorgt misschien voor wat minder koers- en vliegwerk af en toe. Een nieuw schooljaar, goeie voornemens, weetwel? Omdat een mens niet overmoedig moet zijn, begin ik met iets simpel:
Een weekmenu. Olé!
Bij anderen zijn weekmenu’s ware kunstwerkjes, bij mij wordt het gewoon op de achterkant van een gebruikt envelopke gekrabbeld. Gelukkig heb ik nog een prima geheugen, want terwijl ik nog aan mijn eerste stuk weekmenu (maandag dus) moest beginnen lag dat envelopke al lang ergens waar ik het niet gelegd heb. Denk ik. Voor deze eerste keer werd er uitgegaan van wat er nog allemaal in voorraad is.
Maandag een koude pastasalade. Twee eigenlijk, één soort voor de jongens, met alle koude groenten die ze lekker vinden, ananas, pikant gekruide kippenblokjes en mozarella. Een kilo pasta werd gekookt (ja, da’s veel, maar ik dacht al aan de brooddozen voor de volgende dag), de rest erdoor, sausje naar keuze: klaar.
Voor ons volkorenpasta met groenten die snel even gestoofd zijn in wat olijfolie, tomaten uit den hof, en met feta erbij. Perfect met een glaasje rosé, en ook nog een restje voor morgenmiddag. Mmm!
Dinsdag rijst met verse appelmoes en worst. Omdat het niet altijd ingewikkeld moet zijn. En omdat er bij de buren massaal veel appels aan de boom hangen, waar ge appelmoes van kunt maken die geen extra suiker nodig heeft.
Woensdag patatten uit eigen hof met boontjes uit eigen hof, en iets van vlees. Nog nader te bepalen. Genoeg patatten koken, want
Donderdag gebakken patatjes met koude groenten uit eigen hof. Afhankelijk van het aanbod dus. Als het achterbuurmeisje nog eens zo lief radijsjes komt vragen zijn er voor mijn kinders geen meer…
Vrijdag frieten met troep (lees: al die typische frituur”vlees”toestanden), zelf gebakken. Omdat het rap moet gaan en omdat de man des huizes op’t werk van barbecue doet. De zonen zien dat al helemaal zitten.
Zaterdag en zondag zien we nog wel. De weekends moeten nu ook niet té georganiseerd zijn hé!
Ondertussen kan ik zeggen dat dat een zekere rust geeft, zo op voorhand bedenken wat er op tafel komt. In het hoofd is er dan plaats voor andere dingen. Ik ga dat nog doen, lijstjes maken.
Van To Do en Toedeloe 😉