Eén van de betere schooldagen

Althans voor zoon drie. Vandaag verkoopt “zijn” afdeling planten. Groenten, kruiden, perkplanten, kleinfruit, fruitbomen, vaste planten: allemaal als lesmateriaal verzorgd, gezaaid, verspeend, opgepot.
Veel te veel voor de school zelf om te gebruiken, dus houden ze elk jaar twee keer twee dagen plantenverkoop, in de herfst en in de lente.
Voor een gunstige prijs vind je veel soorten, allemaal gekweekt volgens de regels van de kunst.
Sinds ik zelf mijn groenten zaai kijk ik daar alleen om te zien of mijn plantjes ongeveer even groot en stevig zijn, en haal ik enkel bij wat hier mislukte. Dit jaar niks nodig.

Plantjes voor in bakken, dat wel. Voor 1,10 euro per plantje heb ik weer een hele zomer lang fleurige vensterbanken. Euphorbia “Silver Fog” is mijn favoriete bakkenvuller: een wolk fijne witte bloempjes, die zeer vergevingsgezind zijn als je te lang wacht met water geven. Ze bloeien van nu tot oktober.

Dit jaar combineer ik ze met Bacopa scopia “Great regal blue”.

Hyssop heb ik al “duust” keer geprobeerd, maar na twee kiemblaadjes stopt het meestal. Nu bracht ik ook twee plantjes mee, en één buitenaubergine. Helaas een F1 hybride, ik hoef me geen illusies te maken over zelf zaden winnen van die plant. Gelukkig staan er al genoeg andere soorten in de serre, die wél zaadvast zijn.

En wat vindt zoon daar nu zo fijn aan? Geen les, want zijn klas helpt vandaag op de verkoop. Ze kregen allemaal een bonnetje voor pannenkoeken, en als er nu iets is waar hij verzot op is dan zijn het wel dat soort dessertjes!
De leerlingen verzamelen al wat je wil meenemen op platte karren, en rijden die na het betalen mee tot aan je auto. En daar gebeurt het: fooi!
Ik heb hem nog nooit uit vrije wil extra uren zien kloppen, maar vanmiddag wil hij terug. Ondertussen weet hij ook al welk publiek grote fooien geeft. Ik hou hem niet tegen, beter een beetje werken in de buitenlucht dan opnieuw achter één of ander scherm.

Woon je in de buurt en zoek je plantgoed? Vandaag nog tot 17u, morgen van 8.30 tot 17u.
Morgen is de school misschien wel in feestmodus, want ze deden mee met MNM “De strafste school 2015”. De winnaar wordt morgen bekendgemaakt. Spannend!

Vakantie, week 9 en School, dag 1

* toen kwam oudste dolenthousiast van zijn eerste kamp als monitor terug. Een hele nacht op de bus, ’s morgens een beetje groggy maar dan weer actief tot een stuk in de volgende dag. Ah ja, zijn eerste vergadering als scoutsleider kon hij toch niet missen voor zoiets banaals als “een beetje moe” ?

* waren er behoorlijk wat discussies met tweede, die nu al uitkijkt voor een skivakantie, maar vooral de après-ski belangrijk vindt. Wij vinden dat gezien zijn leeftijd nog niet. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

* werd de kalender op recordtijd gevuld. Maagdelijk witte vakjes zijn er hier niet meer bij.

* delen we nog steeds komkommers met al wie wil.

* meest gehoorde quote hier ten huize (na de film Along came Polly ): “I farted…with sauce”. En daarna gelach, zoals alleen een bende pubers dat kan produceren. Ja, er is nog wat werk aan…

* na regen moet je profiteren van enkele uurtjes droogte, en het werd duidelijk dat er heel wat geoogst kon worden: boontjes, tomaten, komkommers, ajuin, verse kruiden, paprika’s, selder: allemaal gelukt. De knolselder was ook goed bezig, maar helaas gevonden door slakken en ander vretend gespuis.

* de boys lieten zich van hun beste kant zien en hielpen als garçon en keukenpiet op een feestje, wij feestten gezellig mee. Stoer doen hoort er natuurlijk ook bij, al is het maar om hun facebookpagina’s op te vrolijken. De linkerjongeman is geen stuk van ons gezin, maar wel geregeld in ons huis te vinden. Onze jongste stond op het moment van de foto aperitiefhapjes te maken.

©Tinneke De Wilde (Shooting Stars)

* na dat feestje was het veel te vroeg dag, want we moesten tegen openingstijd aan het land van die kabouter in De Panne staan. ’t Is ondertussen traditie dat we de laatste dag van de vakantie iets samen doen met “De Verlindekes”. ’t Was te merken dat ze te weinig geslapen hadden: anderhalf uur gekibbel in de auto, ne mens zou van minder slechtgezind worden. Mijn humeur zat ver onder het vriespunt, maar gelukkig was er zon, leuk gezelschap en lekkere picknick. De dag werd afgesloten in een frituur (ook traditie), en ’t was hier ’s avonds heel rap stil.

* diezelfde laatste dag werd oudste met de neus op de sigarettenverslaving gedrukt: maar 1 over, en geen geld meer. Ni te doen hoe lastig hij liep tegen de middag. Jammer voor hem, maar in heel dat kabouterland wordt geen tabak verkocht (ondertussen had hij een voorschot op zijn zakgeld losgepeuterd bij pa). Tegen ’s avonds was er geen doen meer aan, zijn nagels moesten er aan geloven in de frituur, en hij heeft zich heel gezellig apart aan een tafeltje geplakt. Onderweg zijn we dan maar gestopt aan een snelwegparking, maar hij moest wel tot thuis wachten om eentje op te steken, wij willen die stank nl niet in de auto. Verslaafd? Hij? Ba nee! Hij stopt wanneer hij wil, hij wil gewoon niet, want da’s cool (niet dus). Enfin, na 5 minuten buiten staan dampen was hij weer aanspreekbaar…

*ondertussen zijn de twee jongsten naar school en bijna weer terug thuis, de twee oudsten lopen hier nog wat hanig te doen. Nekhaartjes die plots teveel zijn, de deo wordt opnieuw ontdekt, kledij moet na twee maanden weer netjes zijn, shorts zijn ab-so-luut not done. Gemengd onderwijs, het doet wat met mijn jongens 😉

Vakantie, week 8

*Dat was toen oudste zoon op het nippertje aan Zwitserse franken geraakte, en voor de eerste keer als monitor mee op kamp ging. In plaats van een verborgen zak snoepjes in de valies, zit er een flesje witte wijn in nu. Jaja, ’t gaat snel…

* Zoon twee was superblij met zijn eerste loon als kelner. Blijkbaar zijn ze in de feestzaal ook wel tevreden, deze maand mag hij zes keer gaan.

* verliep de eerste werkweek van manlief rustig en vlot.

* De muziekrepetities startten terug. Ook jongste zoon is nu volwaardig lid van het Koninklijk Fanfareorkest Volksopbeuring Massemen. Mijn vijf mannen weg, ik rekende op een rustige avond. Dat was buiten wilde weldoeners gerekend: het bericht dat de diepvriezers van het PWO het begaven bracht heel wat teweeg. Verse appels, niet van de soort die lang bewaart, werden hier aan de deur afgeleverd. Anderhalf uur schillen leverde 4,5 kilo appelmoes op, die nu in de diepvries van het sociaal restaurant zit. Lekker bij stoverij met frietjes!

* Datzelfde bericht zorgde ervoor dat we ook vandaag een paar uur extra werkten. Er zijn zo van die mensen die maar een half woord nodig hebben om op alle mogelijke manieren zoveel mogelijk hulp te bieden. Zo was er de dame van de winkel die niet genoemd wil worden, die een kar vol voeding wilde schenken, en daarmee haar baas motiveerde om het wat hogerop te zoeken. Gevolg: VIJF volle koelcontainers die recht vanuit de camion richting onze diepvriezers mochten. Fantastisch. Prettig detail was wel dat al die koffers en schuiven net uitgewassen waren, en daar dus heel veel in kon. (ter info: de inhoud van zo’n koelcontainer past net in een monovolume)
Nadien werden de  gezinnen opgebeld, om alles wat niet weg geraakte te komen halen. Fijn om te zien dat mobiele mensen direct gerief gaan bezorgen aan niet-gemotoriseerden, dat iedereen meehielp om zoveel mogelijk volk te bereiken, en dat op het einde alleen een massa ijsjes overbleven. Die werden liefdevol geadopteerd door de fanfare, liever dat dan vuilbak.
Dikke merci aan de tofste winkelbediende van Wetteren en omstreken, de glunderende gezichten vandaag zorgden dat we weer weten waarom we het doen.

*Ondanks het druilerige weer blijven de vijgen rijpen. De chutney van Marthy werd geprobeerd, en echt, die is héérlijk! Ik hoop dat er nog vijgen komen, want die potjes gaan hier rap sneuvelen!

* Voor de rest: eet meer komkommer!

* Deze week kijken we ook al wat verder dan onze neus lang is. Het gegeven “school” dringt stilletjesaan weer onze leefwereld binnen. Middels vooraf te betalen facturen voor schoolboeken (slik! waarom moeten dat toch allemaal invulwerkschriften zijn? Wat is er mis met  zelf noteren?), brieven met planningen voor de eerste dagen en zoon drie die zijn vakantiestage deed op school. We proberen dus zo heel voorzichtigjes het bioritme weer aan te passen aan de komende vroege wekkers. Elke dag uur van opstaan en gaan slapen terug naar “normaal” manoeuvreren: voorwaar niet simpel!

* gezien de herfst vond ik het deze middag een uitgelezen moment voor verse (komkommer, jaja!) soep, een dekentje en een boek. Een telefoontje over diepvriesproducten veegde die kans direct van tafel.

* en nu: bedtijd! Slaapwel!