Maakboom, het vervolg

Het eerste deel leest u hier, en is alweer oud nieuws. 2013, 2014, en 2015 waren elke keer de “mogelijk laatste” echte boom.

Deze keer is ’t van dat. De kerstboom die in 2013 gekocht werd mag rustig in de tuin blijven staan. Ergens vanachter, in een verborgen hoek, want eigenlijk vind ik dat zelfs niet eens een mooie boom…

Maakboom, poging twee. De ideale boom staat al jaren op Pinterest te blinken, maar ik vergeet elk jaar opnieuw om “driftwood” te verzamelen. Maar geef toe: mooi toch hé?

Een strandjutterswandeling zat er niet in, maar een toevallige wandeling door de lokale supermarkt bracht wel inspiratie. Het model dat daar stond was voor kaboutertjes, en belachelijk duur, maar wij draaien onze hand niet om voor een knutseltje meer of minder.

Het idee is simpel: een aantal trapeziums op mekaar, en bovenaan een driehoek. Gemaakt uit gewone planken, die we in de loop van volgende zomer zullen buitenzetten, ze kunnen dan wat “verweren” en vergrijzen.

Strak actieplan: koop hout, verzaag, vijs in mekaar, voorzie van een centraal gat voor een borstelsteel, maak een kantelbeveiliging, draag naar binnen, monteer, voorzie oogvijsjes, versier, geniet.

Voila, meer is dat niet. In het kader van “hou u in stilte bezig” werd man des huizes verbannen naar Villa Steenschot, en mocht ik maar één keer heel enthousiast “Waaaaw” roepen.

Kijk maar wat we er van maakten:

Planken verzagen en trapeziums van verschillende gootte maken.

De basis: trapezium van 110cm lang en 40cm hoog.

Vier losse stukken gemonteerd op een bezemsteel.

Voorzien van losse voet die stabiliteit verzekert en de bezemsteel fixeert.

Oogvijsjes aan de binnenzijde van elke module, om versiering op te hangen, zowel op de schuine als op de horizontale stukken.

Gerecupereerd snoer van de vorige set lampjes om versiering rond de bezemsteel te bevestigen.

Primitieve blokhut voor ’t Heilige Paar, van restjes steigerhout. De voorzijden moeten nog bijgekleurd worden.

Het resultaat.

Iedereen hier thuis vindt het resultaat geslaagd, en goed genoeg om een echte boom te vervangen. Ikzelf ben vooral blij dat deze feestenperiode er één zal zijn zonder gesnotter en rode ogen. In plaats van dennennaalden stofzuigde ik nu wat zagemeel op, maar ik vermoed dat dat éénmalig is. Het hout ruikt nog vers,  harsig, een beetje zoals echt.

Wat niet lukte: een maakboom die gedurende de periode dat hij niet in gebruik is compact kan opgeborgen worden. Ons oorspronkelijke plan was om de modules zo te maken dat we ze in mekaar zouden kunnen schuiven. Met de oogvijsjes en de dikte van de planken bleek  dat geen goed idee. Het bovenste stukje zou dan een veel te kleine open ruimte hebben, en alle vijsjes zouden elk jaar verwijderd moeten worden. Ons kent ons… we voorzien wel een plek waar alle stukken naast mekaar kunnen staan.

Het stalletje werd geen hoogstaand geknutsel, maar een stalletje zoals ik het al mijn hele leven ken: primitief, tochtig, niks geen luxe, maar wel met een lampje. ’t Kindeke ligt tenminste droog, en misschien maak ik die os en ezel nog wel om hem wat warme adem te bezorgen.

En draai het of keer het zoals je wil: met die boom is de kerstsfeer er. We hebben er zin in 🙂 . Zelfs het cadeautjesmandje raakt stilaan gevuld.

 

 

 

Bladcompostmand

Schoon hé! Zelf gemaakt. Gevlochten van wilgentenen. Die ik samen met meneer des huizes uit het bos van de tofste onthaalmoeder van de streek ging halen.

Volledig wat ik er van verwacht had. Misschien vlecht ik ze nog wat hoger, als het terug wat warmer is buiten. Kuntniegeloven hoe’n koude vingers ge daar van krijgt! Misschien maak ik onderaan nog een opening, en zet ik er een omgekeerd wijnkistje in alvorens ik de bladeren er in gooi. Zoiets als hier. Een egel hebben we in onze tuin zeker, mogelijks heeft hij/zij graag een mooi huisje? Al hoop ik van harte dat egeltje al een onderkomen gevonden heeft, want ’t is wel koud, zo ’s nachts.

En weet ge wat? Er waren er hier die dachten da’k een ballonmand gemaakt had. Of straffer nog, ne kerstboom. Allé jong, komaan… 😀

Maakboom

Nog nooit van gehoord? Wel, ik ook niet. Tot enkele dagen geleden. Madam uit de kempen had een stukje gepleegd, en ik lees daar al eens graag. In dat stukje zat een linkje naar een andere blog, en daar stond alles over de maakboom.

Een uitdaging! Een creatieve dan nog wel! Yes, ik doe mee. Voor iedereen die de échte kerstboom een warm hart toedraagt: ik ook. Maar…
* er is de allergie. Zoon twee, Moeke en ikzelf tranen en snotteren dat het een lieve lust is zolang de naaldboom binnenstaat.
* er is elk jaar opnieuw het voornemen om de boom genoeg water te geven, maar elk jaar opnieuw wordt dat vergeten. Er regenen dus een massa naalden naar beneden.
* er is elk jaar na de feestenperiode het gevoel dat het genoeg geweest is. Organiseren, koken, huis ombouwen tot B&B voor klein en groot, en dan heb ik geen massa’s naalden nodig, en na tien keer stofzuigen en dweilen nog altijd naalden. Nee, ik overdrijf niet. Nooit. 😉
* er was vorig jaar al de vraag of we nep of echt zouden zetten. En het jaar dààrvoor. En daarvoor. Maar die plastiekdinges zijn ofwel niet mooi, ofwel verschrikkelijk duur voor de tijd dat ze uit de kelder mogen komen.
* er is al enkele jaren de fantastisch mooie nepboom bij Noma. En zoiets wil ik ook, maar dan zelfgemaakt. Ik wilde hem laten zien, maar er is blijkbaar geen enkele nieuwjaarsbrieven-foto waar hij mee op staat.

Alles begint hier altijd met een strak plan. Er moesten dus wilgentenen gevonden worden, liefst niet te dik, en een beetje extra inspiratie. De wilgen in het bos van de tofste onthaalmoeder van de streek mochten wat bijgeknipt worden, dus man des huizes en ikzelf trokken gewapend met snoeischaar, zaagske en ladder naar “den bos”.

Met twee bussels takken kwamen we weer thuis, en dan snuisterde ik wat op Pinterest. Gevaarlijk, want zoals iedereen weet ziet alles daar er veel mooier en simpeler te maken uit dan in ’t echt.

Plank gezocht, cirkel getekend, gaten in geboord (waar ik de structuurtakken dan stevig in kan vastzetten) en al wat dikke takken van hun zijtwijgen ontdaan. Daarna was het donker, en moest er dus vanalles binnen gedaan worden. Ah ja, mijn kroost wil ook eten, er was “Eigen Kweek”, en dan een bad, nog wat boek en bed.

Vandaag dus de rest van het verhaaltje. Weven met wilgentakken valt al bij al nog mee.  Na een uurtje was een koffietje aan de orde, uit een grote tas, waar mijn verkleumde vingers weer wat gevoel kregen.
In de namiddag deed ik nog wat verder, en de jongens staken hun duimen omhoog, lachten lief van achter de ramen en verzekerden mij dat het mooi was.
Toen had ik eigenlijk al nattigheid moeten voelen. De koude douche kwam een paar uur later, toen man des huizes vroeg hoe groot die mand voor de luchtballon moest worden…

Kijk, ik deed mijn best.
Ik voorzie een hoop zakdoeken, neus- en oogdruppels, ik koop één van de jongens om om te stofzuigen na de feestdagen en bombardeer een andere tot verantwoordelijke van de waterhuishouding. Man, zoekt u ne schonen boom en brengt’em mee. En stop met lachen met mijn creatie!
Nee, een foto krijgen jullie niet. Ge zou te veel leute hebben!