DZV – week 3

Weleuh… laat ons zeggen dat de ene week de andere niet is. Genoeg goeie wil, maar chaotisch drukke agenda’s van zonen, veel uithuizige activiteiten en ook de kreet “wij willen worst met appelmoes.”

Op dinsdag en woensdag lukte het wel.

Dinsdag aten we fajita, altijd een hit hier. Oudste schept gewoonlijk naast de stukjes kip, tot op het moment dat er geen kip is, dan mist hij dat opeens.
Ik maakte de vulling zoals altijd à l’improviste: alle verse groenten die mogelijk bij mekaar passen en koelkastverdriet (die ene venkel die niet op geraakt, een bijna verschrompeld worteltje dat ergens achter in een lade sukkelde , zo’n dingen dus) in kleine stukjes snijden, en aanstoven. Dan twee potten fajita cooking sauce erbij en nog wat laten pruttelen. Als vervanger van de stukjes kip experimenteerde ik met kikkererwten: laten uitlekken, en in een hete pan eventjes bakken met kipkruiden. Dat bij in de pot met saus, en we konden aan tafel.

Wraps even opwarmen in de microgolf, besmeren met zure room, lepel saus erbij, gemalen kaas erover of feta erbij, toeplooien en knoeien maar. Sommigen eten het hier liever met bestek, misschien wel omdat er dan wat meer vulling tussen kan?
Superlekker, ook met de “kippenerwten”.
Restje in de diepvries? Vergeet het, ze aten hier weer tot de bodem in zicht was. Het ene schepje dat bleef (ah ja, dat dan wel) vond de volgende dag zijn weg naar een hongerige maag.

Woensdag  kokosstoofpotje met wintergroenten . Lekker, al miste het een beetje pit. Volgende keer wordt er zeer zeker steviger gekruid. De gebakken banaan en quinoa die ze er op de website nog bij suggereren vonden wij een beetje overkill, en schrapten we.

Vrijdag, toen de kroost genoot van worst met appelmoes had man voor ons wat groenten gestoofd en bestrooid met geroosterde sesam. Dat samen met aardappelen en gepaneerde quorn-burgers (lekkere deze keer) liet zich best eten.

Drie keer op zeven dagen…moet beter kunnen.

DZV – week 2

Week twee begon met een kersverse zeventienjarige. Wij doen hier dan altijd van hiphip, taart en cadeautje, en de jarige die het menu kiest. Voelt g’em aankomen?

Pizza van Pizza Italia. Zo voorspelbaar. Helaas was die gesloten op maandag. Geen nood, een verschuivingske naar morgen, en vandaag spaghetti. “Maar wel met gewone rode saus eh!” gaf de jarige nog eventjes mee. Een noodplan moet niet altijd ingewikkeld zijn, zo’n saus zit meestal klaar in de diepvries, zowel veggie als met gewoon gehakt. En natuurlijk, je zult het net zien, is tijdens dagen zonder vlees de veggie-voorraad op. Fail. De jarige was wel blij met zijn vervangmenu…

Dinsdag de pizza’s die voor maandag voorzien waren. Sommigen vegetarisch, sommigen niet. Ik liet de schijven aan mij voorbijgaan en at nog een portie gevulde paprika. Lekker! De smaak was na een nachtje koelkast zelfs nog beter geworden.

Woensdag waren man en twee zonen uithuizig. Wanneer ze thuis zouden komen, en of ze al dan  niet nog moesten eten bleef lang een raadsel, ik koos met de achterblijvers voor iets naar “onzen tand”.
Iets in het kader van minder verspillen, dat met twee grote smiles beloond werd: wentelteefjes. (in het dialect van mijne meneer heet dat klakoars, in het mijne gebakken bokes, in andere streken ook vermeld als gewonnen of verloren brood)

Donderdag, kunst- en vliegwerkdag. Iedereen moest op een verschillend tijdstip eten: voor de avondles, voor de babysitopdracht, na de laserbehandeling. In zo’n geval is de beste oplossing quiche. Recht uit de oven voor de eerste eters, nog goed op temperatuur voor de twee babysitters en lauwwarm voor de thuiskomers.
Tomaat-feta, tomaat-champignon of venkel-champignon. Op een minuscuul stukje na waren ze allemaal op.

Vrijdag hielden we het heel simpel: frietjes. Met een uitgebreide keuze aan koude groenten en sausjes. De laatste kans voor onze frietketel, maar hij deed het deze keer zoals het moest. Geen verdachte geurtjes, knapperige frietjes, en lekker gemakkelijk.

Zaterdag werd er door man des huizes op wat websites en in wat boeken gekeken en ging hij boodschappen doen. Niet alles werd gevonden, maar toch genoeg om een kleine week gevarieerd verder te kunnen. Vanavond op het menu: cannelloni met spinazie en ricotta.

Heerlijk. Zoon twee, die voor de eerste keer naar zijn nieuwe job was, moest laat op de avond nog een pizza opwarmen, want alles was op (en eigenlijk hadden wij er min of meer op gerekend dat hij al gegeten had…) Hij vond dat niet erg 😉

Veel erger vond hij het dat zijn zondagse omelet zonder spekjes moest. “Dan ni eh, ooooh!” …bonkbonkbonk de trappen op, knal met de deur, en daarna rust.
Er werd gewerkt in de tuin, man ging lopen (voor zijn conditie hé, geen paniek) en was al terug toen ik naar mijn gevoel nog maar pas in de serre zat. Ik bleef daar nog een beetje met zand, water en potjes spelen en vertrouwde er op dat het wel goed ging komen met dat avondeten van ons. Indeed.

De vegetarische versie van “bedriegden boer”. Da’s ook weer zoiets typisch uit de geboortestreek van mijne meneer, ik had daar nog nooit van gehoord. Gehakt, andijvie in saus, puree, en zo enkele laagjes maken. Eindigen met gemalen kaas en dan in de oven laten kleuren. Het gehakt werd vervangen door quorngehakt.Twee kinders hadden opeens geen honger meer, maar dat heeft zo zijn consequenties. Bord niet leeg? Sorry, geen laatavondhap meer dan. Ah ja, zo gaat dat hier.

 

DZV- week 1

Een overzichtje. Je weet maar nooit dat ik ooit een kookboek wil uitbrengen…

We begonnen met een risotto. Tiens, vorig jaar deden we dat ook. Mooi meegenomen: zoon drie was er niet, die verafschuwt rijstgerechten. Voor het kookboek: hier hebben we voor vier personen en een muis (jongste) 500g droge risottorijst en een grote kookpot gestoofde groenten nodig. Op. Tot het laatste kruimeltje.

Dag twee stond man achter het fornuis, en was het pasta. Samen met gestoofde aubergine, peterseliewortel en gewone wortel met wat kruiden en mascarpone door de pasta geroerd was dat een behoorlijk vullend gerecht. Gelukkig maar, want toen ik ’s avonds na de les thuiskwam zag ik ongeveer scheel van de honger.

Vrijdag was er een “ons-moeder-had-geen-zin-om-te-gaan-winkelen” ovenschotel. Supergemakkelijk! Je kijkt rond in keuken, koelkast, diepvries wat er nog allemaal aan eetbaars te vinden is. In ons geval waren dat restjes groenten (van gisteren, met mascarpone, en in de diepvries zo’n paar van die potjes met restjes die zelfs niet genoeg zijn voor één persoon). Ook een halve zak quorngehakt, en in de kelder nog wat aardappelen die nodig op moesten. Ik word altijd blij als er gedoemde overschotten creatief verwerkt kunnen worden.
– een uitje stoven, quorn erbij, beetje tomatenstukjes en een glas rode wijn, stevig kruiden en lang genoeg laten bakken
– ondertussen alle groenten bij mekaar in een grote pot, blikje chilitomaten erbij, en laten garen. Magisch ingrediënt: gerookt paprikapoeder. Mannekes, zo lekker!
– aardappelen in schijfjes snijden en koken
– een ovenschotel klaarzetten, daar een laagje van het quornmengsel in, aardappelschijfjes er boven, groentensaus er op, en naar keuze afwerken met gewone geraspte kaas of verkruimelde feta
– nog even in de oven om alles goed warm te hebben en de kaas te laten korsten of kleurenAls het heerlijk begint te ruiken in de keuken roep je je kroost aan tafel, en merk je dat het smaakt. Zeker met een glaasje rode wijn, ah ja, de overschot van de fles weetjewel 😉
Er werd een portie ingevroren, waarschijnlijk nét genoeg voor een prinses.

Zaterdag was er eetfestijn van de fanfare. Zonen en man liepen rond als garçon en afruimers, ikzelf stond achter de toog aan de glazenafwas. Eten wat de traiteur mee had: vlees of vis met saus, kroketjes en warme en/of koude groenten. Dat eten gebeurde tussen alle bedrijvigheid door, en zoals altijd is honger de beste saus. Helaas niet zonder vis (ik) of vlees (de rest van de familie) vandaag. Gemiste kans: achteraf hoorden we dat de kok een kleine portie vegetarisch meehad, maar daar liever geen reclame voor maakte. Dju toch!

Zondag werd het recept van Fieke getest (aanrader, echt njomnjomnjom!), met aangepaste hoeveelheden. Voor zes personen namen we 450g rijst, een courgette, een extra rode paprika en wat wortelen, allemaal in blokjes gesneden. Hoeveelheden rozijnen en pijnboompitten werden verdubbeld. Onze vertrouwde winkel is tijdelijk toe wegens verbouwing, en sommige dingen vonden we niet. Tofu-gehakt en meer dan 1 rijpe mango: niet gelukt. Het werd dus “veggie” gehakt (waar nergens op de verpakking te vinden was wat voor soort dan wel) en één mango.
Vanaf het eerste moment, toen de kruidenmix in de pot ging samen met olijfolie en ajuintjes, was het al duidelijk dat dit niet meer stuk kon. Zoon drie zijn liefde voor mango wint het hopelijk van zijn afkeer voor rijst…
Op het einde werd er wat “op vraag” gevuld: zoon twee lust geen pijnboompitten, en alleen oudste en ikzelf zijn “stekezot” van verse koriander. Veiligheidshalve werd die opgediend in een apart potje, dat helemaal leeggeraakte.

De rijst die teveel was om in de paprika’s te doen staat koel met een halve paprika van jongste (toch een behoorlijke portie hoor), en wordt morgen met veel plezier opgegeten in plaats van de onvermijdelijke pizza’s die bij de verjaardag van zoon twee horen. Voor elk wat wils 😉

Bijkomende uitdagingen: maximum 1 keer per week rijst of couscous of granen, en maximum 1 keer pasta. Deze week al mislukt…
Verder willen we hier zo weinig mogelijk weggooien, en minstens één keer per week wat aan diepvriesopkuis doen.

Dagen zonder vlees: we doen weer mee

…maar sjjjt! Niet hardop zeggen. De zonen hebben het (nog eventjes) niet door, en dat scheelt een hoop gezaag.
In eetgewoonten maakt dat niet veel uit: wij eten niet dagelijks vlees of vis. Maar om één of andere reden geeft DZV in die puberbreintjes een signaal dat er moet gezeurd worden. Niet uitzonderlijk hoor, dat zeuren. Wel vlees op tafel? Dan is het te taai, of te rosé, of niet pikant genoeg, of te weinig, of…altijd iets, dus daar laten we het niet voor. Eten wat de pot schaft, zeg maar.

Gisteren was die pot tot op de bodem leeg, iedereen vond het lekker: risotto (met zoete puntpaprika, worteltjes, champignons, peultjes, venkel), rijkelijk bestrooid met parmesaan en peterselie. Omdat ik dat altijd klaar maak met witte wijn, maar geen volledige fles, hadden we zelfs nog een glaasje om er bij te drinken.

Vandaag vertrek ik naar de les op het moment dat er gekookt moet worden, en moet man des huizes dus iets verzinnen binnen het thema. Geen nood, pasta is een dankbaar begin, en groenten zijn hier altijd genoeg in huis. Benieuwd wat er op mijn (microgolf) bordje zal liggen straks.

Voor de volgende dagen moet er wel wat gepland worden, want zo à l’improviste blijft het misschien wel duren, maar zeker niet gevarieerd genoeg. De recepten op de website zien er vaak heel lekker uit, maar slaatjes en soep reken ik echt niet als volledige maaltijd. Dan staan ze hier zéker na een uur al terug met kreten als “honger!”, “moeder, voedsel !” enzomeer…
Gelukkig is er op Pinterest en elders veel culinaire inspiratie te vinden.

Heb je zelf een succesrecept? laat het vooral weten dan!

 

DZV-laatste week

* Maandag werd er iets van Pinterest geprobeerd. Meestal doet dat niet half wat het belooft (easy, delicious, quick, en zo meer) maar deze keer was het gewoon allemaal wel waar. De hoeveelheden x2 en we hadden genoeg voor 6. Succesreceptje dat zeker nog gemaakt zal worden. * Dinsdag besefte ik opeens dat er een veggie-kookboek in de kast staat. Broccoli en bloemkool, dat werden de hoofdingrediënten, omdat die anders dreigden te verpieteren in de kast. Dit was de inspiratie (de foto in het boek is vééééél mooier dan die op de website!) maar uiteraard werd het wat aangepast. Aardappeltjes onderaan, en ook bloemkool er bij. Niemand was er echt wild van…
* Woensdag had man al (zonder vlees) gegeten met een klant, en wij hadden een zeer belangrijke opdracht: voor een feestje binnenkort moesten de mini-pizza’s geproefd worden. Tja, daar moeten wij niet lang over nadenken hier… Met salami, dus vandaag geen groen bolletje.
* Donderdag werden het frietjes, omdat die in ’t weekend sowieso niet in het menu passen, en omdat mijn jongens daar nogal verknocht aan zijn. Met koude groenten, en veggieburgers. Ook met andalouse, heel veel andalouse. Frieten zonder dat, dat kan volgens de boys niet.
* Vrijdag groentenstoofpotje met feta en risone. Dat was by far het lekkerste “uit de losse pols” probeersel van deze dagen zonder vlees. Gelukkig een beetje teveel, zodat we op
* Zaterdag allemaal nog een hapje hadden. Tussen de voorbereidsels voor Pasen had ik geen tijd/zin om nog iets uit mijn mouw te schudden. Dàt dus, en stokbrood met beleg naar keuze.

Wij bespaarden met ons zessen 2530 vierkante meter op onze ecologische voetafdruk. Het tellertje op de website klopt niet, anders had ik er hier een fotootje bij gepost.
En nu?  Dagen zonder vlees zijn voorbij, maar dat wil niet zeggen dat het hier per sé terug alle dagen vlees of vis wordt. Er werden een aantal waardige alternatieven ontdekt, er staan nog massa’s recepten op mijn computer die kunnen getest worden, we gaan verder op de veel-minder-vlees weg die we zijn ingeslagen.