Maakboom, het vervolg

Het eerste deel leest u hier, en is alweer oud nieuws. 2013, 2014, en 2015 waren elke keer de “mogelijk laatste” echte boom.

Deze keer is ’t van dat. De kerstboom die in 2013 gekocht werd mag rustig in de tuin blijven staan. Ergens vanachter, in een verborgen hoek, want eigenlijk vind ik dat zelfs niet eens een mooie boom…

Maakboom, poging twee. De ideale boom staat al jaren op Pinterest te blinken, maar ik vergeet elk jaar opnieuw om “driftwood” te verzamelen. Maar geef toe: mooi toch hé?

Een strandjutterswandeling zat er niet in, maar een toevallige wandeling door de lokale supermarkt bracht wel inspiratie. Het model dat daar stond was voor kaboutertjes, en belachelijk duur, maar wij draaien onze hand niet om voor een knutseltje meer of minder.

Het idee is simpel: een aantal trapeziums op mekaar, en bovenaan een driehoek. Gemaakt uit gewone planken, die we in de loop van volgende zomer zullen buitenzetten, ze kunnen dan wat “verweren” en vergrijzen.

Strak actieplan: koop hout, verzaag, vijs in mekaar, voorzie van een centraal gat voor een borstelsteel, maak een kantelbeveiliging, draag naar binnen, monteer, voorzie oogvijsjes, versier, geniet.

Voila, meer is dat niet. In het kader van “hou u in stilte bezig” werd man des huizes verbannen naar Villa Steenschot, en mocht ik maar één keer heel enthousiast “Waaaaw” roepen.

Kijk maar wat we er van maakten:

Planken verzagen en trapeziums van verschillende gootte maken.

De basis: trapezium van 110cm lang en 40cm hoog.

Vier losse stukken gemonteerd op een bezemsteel.

Voorzien van losse voet die stabiliteit verzekert en de bezemsteel fixeert.

Oogvijsjes aan de binnenzijde van elke module, om versiering op te hangen, zowel op de schuine als op de horizontale stukken.

Gerecupereerd snoer van de vorige set lampjes om versiering rond de bezemsteel te bevestigen.

Primitieve blokhut voor ’t Heilige Paar, van restjes steigerhout. De voorzijden moeten nog bijgekleurd worden.

Het resultaat.

Iedereen hier thuis vindt het resultaat geslaagd, en goed genoeg om een echte boom te vervangen. Ikzelf ben vooral blij dat deze feestenperiode er één zal zijn zonder gesnotter en rode ogen. In plaats van dennennaalden stofzuigde ik nu wat zagemeel op, maar ik vermoed dat dat éénmalig is. Het hout ruikt nog vers,  harsig, een beetje zoals echt.

Wat niet lukte: een maakboom die gedurende de periode dat hij niet in gebruik is compact kan opgeborgen worden. Ons oorspronkelijke plan was om de modules zo te maken dat we ze in mekaar zouden kunnen schuiven. Met de oogvijsjes en de dikte van de planken bleek  dat geen goed idee. Het bovenste stukje zou dan een veel te kleine open ruimte hebben, en alle vijsjes zouden elk jaar verwijderd moeten worden. Ons kent ons… we voorzien wel een plek waar alle stukken naast mekaar kunnen staan.

Het stalletje werd geen hoogstaand geknutsel, maar een stalletje zoals ik het al mijn hele leven ken: primitief, tochtig, niks geen luxe, maar wel met een lampje. ’t Kindeke ligt tenminste droog, en misschien maak ik die os en ezel nog wel om hem wat warme adem te bezorgen.

En draai het of keer het zoals je wil: met die boom is de kerstsfeer er. We hebben er zin in 🙂 . Zelfs het cadeautjesmandje raakt stilaan gevuld.