Chocoladequiche? Of auberginebrownie?

Ik weet het niet, maar ’t is lekker.

Het begon stom. Ik had Hugo nodig voor advies over onze moerbeiboom, en het opsleunen van de notelaar. En passant liet hij weten dat de paprikaplantjes die ik hem had gegeven het super gedaan hadden, antwoordde ik dat ik massa’s aubergines had dit seizoen, en spraken we zo halvelings een datum af dat hij zou langskomen.

…er zijn er al veel opgegeten, weggegegeven, en er hangen er nog!

Een paar uur later had ik een vraag in mijn mailbox. Of ik al ooit chocolade-auberginebrownies had gemaakt.

Antwoord: euh, nee. Is dat lekker? Dan moogt ge het recept meebrengen.

Ik vond na wat aanwijzingen zelf het recept op internet, en omdat op sommige dagen de drang tot experimenteren veel groter is dan die om mijn huishouden in goeie banen te leiden ging ik aan de slag.

Beetje raar, dat wel, maar tijdens de bereiding proefde ik regelmatig van het beslag, en kwam tot de conclusie dat het eigenlijk alleen maar lekker kon worden.

Ik stuurde een fotootje naar mijn schoonzus, die meldde dat ze van het idee “groenten in zoete taart” prompt misselijk werd, stuitte op het verzet van jongste (nochtans een chocoladefan tot én met) die echt weigert om te proeven, en voerde twee argeloze bezoekers bij wijze van experiment een versgebakken stukje brownie.

Toen ik vroeg of ze het geheime ingrediënt er konden uithalen, antwoordde Lotteke zonder aarzelen “liefde”. Ik smolt ter plekke, kuntdapeinzen.

“Aubergine? Echt? Dat zou je niet zeggen!”
De brownie werd beschreven als smeuïg, licht, niet te zoet, en niet die overdosis chocoladesmaak die sommige andere recepten wel hebben (ik ben hierin geen typische vrouw denk ik, chocolade doet mij niet veel).

Ondertussen: bijna op. De zonen en man die wel proefden vinden het echt lekker. Ik ook.

Ook proberen? Voila, het recept:

Ingrediënten:

• 1 middelgrote aubergine (200 g), geschild en in blokjes
• 150 g pure chocolade (minimaal 70 procent droge cacaobestanddelen), in stukjes
• 60 g kokosolie
• 60 g zachte ontpitte dadels, fijngehakt
• ½tl zout
• 3 eieren, losgeklopt
• 1 tl bakpoeder
• 80 g gemalen amandelen

Bereiding:

• Verwarm de oven voor op 170 °C.
• Stoom de aubergine 15 minuten tot hij zacht is (of doe dit in de magnetron). In onze stoomoven deed ik er 25 minuten over, op 100°C.
• Doe de aubergine in een middelgrote kom en roer er de chocolade en de kokosolie door. Doordat de aubergine nog warm is, smelten de chocolade en de olie.
• Voeg de fijngehakte dadels en het zout toe. Mix het mengsel met een staafmixer of in de keukenmachine tot het glad is.
• Voeg als dit voldoende is afgekoeld de eieren en het bakpoeder toe. Mix nogmaals ongeveer een minuutje en meng de gemalen amandelen erdoor.
• Spreid het mengsel uit op een middelgrote bakplaat bekleed met vetvrij papier en zet ongeveer 20 minuten in de oven. Het is gaar wanneer een mes er droog uitkomt.
  Ik doe niet van bakplaten en papier, ik heb siliconenvormen. De max.
• Voor cupcakes: verdeel het mengsel over een cupcakevorm met 12 holtes die zijn bekleed met papieren cakevormpjes en zet ongeveer 15-20 minuten in de oven.

Dit recept komt uit het boek Het slimmedarmendieet van Michael Mosley, en vond ik hier.

Zadenruil

Natuurlijk-rijk organiseert een zadenruil. Ik beloofde op facebook dat ik wel even wou kijken of ik iets had, en even later stond er dat ik nummer 17 kreeg. Terugkrabbelen was geen optie meer. Dankjewel meneer natuurlijk-rijk, namens mijn huisgenoten. Eindelijk zijn al die potjes en papiertjes met zaden die overal te drogen lagen netjes opgeruimd geraakt.
Gedurende “het seizoen” liep ik af en toe door de tuin en plukte dan hier en daar wat uitgebloeide bloemen, knipte een bloemscherm van een kruid, liet wat peulen drogen, en vergat het eigenlijk een beetje. Tot het berichtje over die zadenruil verscheen. Eén ding weet ik nu al wel zeker: volgend jaar moet ik een beetje gestructureerder tewerk gaan. Peulen die zeer goed te onderscheiden zijn als je ze plukt, zien er in gedroogde toestand allemaal vaag lichtbruin uit. Groene peultjes? Boterpeultjes? De verbluffend mooie Mrs Lei? Euh… geen idee. Daarom heb ik maar een zakje “peultjesmix” gemaakt.
Hetzelfde met pergamijnpapieren zakjes waar je snel iets opkrabbelt met een balpen die maar half schrijft: na drie maanden is dat een beetje een kwis. Hoe zag welk klein zaadje er nu weeral uit? Gelukkig waren het maar drie mogelijke antwoorden. Ze zijn gevonden.
Plastiek potjes stonden in de weg, kaf moest nog van zaad gescheiden worden, sommige vruchten waren al op voor ik er aan dacht dat de pitjes best wel bewaard konden worden. Een echte beginner dus, ikke.
Deze winter neem ik in het moestuinboek het hoofdstuk zaden winnen nog eens grondig door!

Al bij al ben ik nog blij met wat ik bijeensprokkelde, als je van Natuurlijk-Rijk een nummertje kreeg mag je laten weten wat je graag zou willen hebben.

     
2x peultjesmix (Mrs Lei, groene peultjes en boterpeultjes)

   
6x digitalis purpurea

1x daslook

4x aubergine “Purple Blush” (10 zaden, de linkse ronde roomwitte aubergines die het hier buiten en in de serre goed deden)

2x oostindische kers (oranje bloemen)

3x gentiaanereprijs (Veronica gentianoides, een hogere winterharde soort die in onze tuin niet woekert)

7x dille
1x radijs ( waarschijnlijk een kruising van alles wat er op dat moment groeide)
5x komkommer “Marketmore”(10 zaden, buitenras)
6x paprika “Alma”(10 zaden, buitenras, kleurt van roomwit naar oranje)
3x heet pepertje (20 zaden, ras onbekend, zat in biopakket groenten)
2x goudsbloem “California Wonder”

Zelfbedruipend…dat was het plan.

Wel euh, laat ons zeggen dat we toch ons best gedaan hebben. En dat het “seizoen” niet om over naar huis te schrijven was. Laat begonnen, te lang koud, zo was dat. Zelfs de ijsheiligen waren niet op tijd van den hof! De serre stond er het eerste seizoen, en zoals je weet: alle begin is moeilijk.
De tomaten kregen “de plaag”, de aubergines en paprika bloeiden veel te laat, en nu ze eindelijk in gang geschoten zijn begint het te koud te worden daar onder dat plastiekske.

Ziehier de oogst. Let op het referentiepunt.

Kleine, biologische, kraakverse paprika’s en aubergines. Gegarandeerd smaakbommekes die als aperitiefhapje een ongekend succes zullen hebben. Ah ja, opvullen zal niet lukken peis’ek.

Zelfbedruipend?  Wat peterselie en oostindische kers betreft is dat dik in orde. De rest? Da’s voor volgend jaar. Denk ik. Hoop ik.