Sinds wij kinderen hebben houden we de meeste feesten hier ten huize. Je kent dat wel: ze hebben hier hun gerief, ze kunnen dan gaan slapen wanneer hun uur daar is, we hebben hier ruimte genoeg,…
De kinderen werden groter, bovenstaande argumenten zijn niet meer actueel, maar de ruimte blijft natuurlijk een groot pluspunt. Kerst en oudejaar worden dus hier gevierd.
Enige planning is dan natuurlijk wel handig. Ondertussen hebben we daarin al een zekere routine, en blijven we behoorlijk “zen” onder het hele gedoe. Een eter meer of minder, een klein logeetje (ééntje met een streepje voor, want ik mag hem metekindje noemen), of ons huis veranderen in B&B voor een paar families extra? We draaien er onze hand niet voor om.
Ik weet dat ik best de week vòòr Kerst cadeautjes ga kopen, dat ik het menu moet uitgepluisd uitgeplozen hebben en een boodschappenlijstje moet opmaken op een moment waarop Sinterklaas pas zijn hielen gelicht heeft, en dat alles online besteld moet worden zodat man des huizes alleen maar moet Collect-and-go-en op het afgesproken tijdstip.
Alles wat op voorhand kan gedaan worden wordt op voorhand gedaan. Althans, dat is altijd het strakke plan.
Tot zover de theorie, over naar de realiteit.
Maandag 23 december zou “verzamel-uw-ingrediënten-en-kook-dag” worden. Terwijl de rit naar het afhaalpunt en naar Bioplanet in volle gang was fabriceerde ik alvast het dessert, en begon ik aan de soep. Ondertussen een beetje opruimen, beetje uitrekenen wat hoeveel tijd in beslag zou nemen, en even naar buiten kijken.
Droog! Zon! Temperatuur boven vriespunt! Beetje (heel veel eigenlijk) wind.
Zand, cement en (recup)klinkers die klaarliggen.
Boordstenen die al gezet zijn.
Moestuinpaadje dat eigenlijk gelegd kan worden.
Man des huizes die thuis is.
Zonen die niet thuis zijn (en dus geheel en al niet in de weg kunnen lopen).
Eén zoon die er wel is, en die dus gepromoveerd kan worden tot slaafje van dienst 😉
Mogelijkheid tot aperitiefje na de werkzaamheden, een niet te onderschatten motivatie voor die éne zoon.
Kerstmenu dat op dat moment helemaal haalbaar lijkt, zelfs al doen we niks op voorhand.
Ja, als de wil tot koken zwak is, en de drang om naar buiten te gaan werken sterk, dan ligt heel de planning op twee seconden compleet overhoop, wordt er stabilisé gemaakt, klinkers aangedragen, kruiwagens gelost en geladen, en een derde van een moestuinpad gelegd. We bleven bezig tot ik niet meer zag of er van die dikke spinnen en slakken op de klinkers zaten of niet. Zeer verrassend soms!
Heerlijk. Na een aperitiefje werd er weer verder gevoorbereidseld, en na ’t avondeten zaten we compleet (!? euh, not) “op schema” in de zetel met een wijntje.
Morgen de rest.
Veel moestuinpad maken zat er de vierentwintigste niet in. Eigenlijk hadden we gewoon geen tijd meer, maar vooral het weer was spelbreker. Misschien gelukkig voor de gasten, of we hadden nog één of andere self-cook formule moeten uitvinden.
Dus werd er gekookt, opgeruimd, tafel gedekt, kaarsjes aangestoken, en een half uurtje voor iedereen aankwam zaten we – weerom compleet “zen”- in de zetel. Met dank aan de file, anders had ik van onder de douche moeten roepen dat de achterdeur los was 😀
Het werd een gezellige kerstavond, met fijne mensen, leuke cadeautjes, leuke onverwachte cadeautjes, lekker eten dat op tijd op tafel kwam en een logeetje dat direct al bewees dat het ne crème van een metekind is :
Klokje rond slapen, lief lachen, van meter de grote “hoe-hou-ik-mijn-tutje-in-de-mond-truc” leren, frazelen, en de flesjes perfect timen tussen de ladingen stabilisé en klinkers door. Ah ja, want op Kerst zelf plannen wij (ook al jàren) alleen een dag om te doen waar we zelf zin in hebben. En het weer werkte mee. Het moestuinpad is gelegd, in visgraatmotief, zoals het terras. Foto’s volgen later, want weer werkten we verder tot het begon te schemeren. Alleen de stukjes aan de kanten moeten er nog in, ’t is niet omdat wij zin hebben om te werken dat we onze buren een hele feestdag met het gesnerp van een slijpschijf en steenstofwolken moeten opzadelen hé? Laat het ons vredig houden!
Een zalige Kerst en een gelukkig 2014, geniet van elke dag, en ik wens iedereen veel perfecte timingen. ’t Kan zo’n deugd doen!
Het huis van Tante Alice 