Bookchallenge

Ik lees graag, lang, veel, vanalles.
Ik kan mezelf helemaal verliezen in een boek, en als het uit is volgt wel eens “het zwarte gat”. Willen weten hoe het verdergaat met de hoofdpersonages, de sfeer missen, je kent dat misschien wel.

Romans kopen doe ik al een tijd niet meer, na één keer lezen staan ze daar te staan. Nee, de bib dus. Ik kies mijn boeken altijd nogal lukraak uit: iets wat op de thematafels ligt, iets wat in de net-terug-binnen kast staat, nieuwe aanwinsten, een mooie kaft.
Sommige boeken blijken dan wel eens de verkeerde keuze. Vroeger las ik elk begonnen boek uit, dat hoorde zo (in mijn hoofd), nu niet meer. Niet mijn ding? Opzij en andere lectuur.

De Verborgen Parels waren een schot in de roos. Een app waarmee je de top 15 van de 25 verkozen boeken gratis en tot 20 januari kon lezen. Samen met Eilish vroeg ik me nog af hoe dat zou kunnen, de boeken waren immers gedownload? Maar kijk, het was zo: opeens was mijn virtuele boekenkast weer leeg…
De lijst is nog beschikbaar, een aantal van die titels zal ik zeker gaan lenen. Veel werden er al gelezen op het tablet van jongste. Sommigen begonnen, en na een paar virtuele bladzijden opzijgelegd, sommigen kostten mij mijn nachtrust. “Woesten” van Kris van Steenberge staat absoluut verdiend op nummer 1.

Een beetje uitdaging qua keuze zou het nog wel leuker kunnen maken, en zo kwam ik uit bij de Verbeelding Book Challenge. Vorig jaar (te laat) ontdekt, en daarom combineer ik dit jaar de lijstjes van 2015 én 2016. Eén maand extra heb ik mezelf toegestaan, daarom is wat ik in december 2015 gelezen heb en onder een categorie kan passen meegerekend. (Tonio van A.F.Th van der Heijden en het eerder genoemde Woesten)

Ik maakte een pagina waar alles bijgehouden wordt, vooral voor mezelf, maar wie weet vinden anderen er wel inspiratie om een boek te vinden voor een bepaalde uitdaging. So far so good. Dankjewel Kathleen voor de inspiratie!

Aaaah, nieuwsgierig zijn…

Ik kijk zo wel eens naar mijn blogstatistieken soms. Sinds enige tijd verschijnt daar regelmatig een “referrer” die ik nog niet eerder zag. Meer nog, die ik niet kan zien…
Een blog die alleen voor uitgenodigde lezers is: tochgeenblog.blogspot.be

En plots word ik weer met de neus op de feiten gedrukt: mens, ik ben een curieuzeneuzemosterdpot! Ik zou zooooo graag weten waarom ik daar gelinkt word hé, ge kunt dat niet geloven.

Een avondmaaltje bij ons

Nee, wij serveren normaalgezien niet in plastiek, de kinders zijn groot genoeg voor porselein ondertussen.

Wat je hier ziet is het resultaat van wat groenten snijden, een kilo pasta koken, verdelen en mengen naar ieders wensen.

De twee muzikanten die gisteren van 17 tot 22 generale repetitie hadden kregen hun avondeten mee.
Oudste: veel en met olijven en andalouse. Onderste rode kom, netto inhoud 1200g, drie uur later leeg. Werden daarnaast nog verorberd: een pak friet, wat soep, een chocomousse die ik als dessertje meegegeven had en bij thuiskomst nog een bord van “onze” pasta.
Tweede: gele kom, matige hoeveelheid van 800g, zwanworstjes en ananas, geen olijven. Eveneens nog frieten en soep omdat hij “een klein hongerke” voelde, en nadien een papperig chocomouske. ’t Had te dicht bij de chauffage gestaan, maar ’t was nog wel lekker.

De twee jongsten hadden een muziekoptreden en babysit, ikzelf avondles. Zo’n slaatje is ideaal als er in verspreide slagorde gegeten moet worden.

Jongste en derde: witte kom op de voorgrond, zelfde ingredienten als tweede. Die verdeelden ze onder hun tweetjes, en wel zodanig dat ze vandaag ook nog een portietje mee naar school konden nemen, naast een stapel boterhammen.

Ma en pa: rechthoekige kom bovenaan, geen ananas en zwan, wel olijven. Ik at ook na de avondschool nog een klein beetje, oudste kuiste de pot uit.

Goeie eters, mijn jongens…

 

’t Zonneke schijnt, de madammekes komen buiten

Een uitspraak van “onze” pastoor Pol zaliger. Hij bedoelde daarmee dat het plein naast zijn pastorij dan veel vroeger en langer gevuld was met moeders die hun kroost kwamen ophalen. Wanneer Pol tijd had, kletste hij mee, hij moest niet onderdoen. Als ’t zonneke schijnt werd/wordt er veel langer gebabbeld aan de schoolpoort. Een wetmatigheid gelijk een andere.

Ik hoor al een tijd niet meer bij de kroost-afhalende moeders, maar zo’n zonneke, dat trekt mij ook naar buiten.
Tuinwandelingetje, en een voorzichtig begin in de moestuin.

De Gele kornoelje staat nu op zijn mooist, veel vroeger dan vorige winter. De winterkamperfoelie is bijna uitgebloeid, vorig jaar nog plant van de maand in januari. Misschien komt er nog wel wat, maar waar die geurige bloempjes vorig jaar echt pas in januari bloeiden, staat de plant nu al van in november zijn best te doen.

Op heel wat takken en blaadjes zaten lieveheersbeestjes zich te warmen in het zonnetje.

De look komt stevig door de aarde geprikt, bieslook en chinese bieslook staan ook weer enkele centimeters boven de grond.

Narcissen en tulpen komen piepen en er staat zowaar een korenbloem bijna in bloei. De goudsbloemen van vorige week liggen er nu verfrommeld bij.

Naar sneeuwklokjes en krokussen moest ik gisteren nog zoeken, vandaag zijn er vrolijke kleurige stipjes in het gazon.

De thermometer in de serre (met open deur) geeft 35° aan. Trui uit, mouwen omhoog en een beetje met aarde spelen dus.
Er werden radijzen en snijsla gezaaid in de serre, en een aantal soorten sla en erwtjes in zaaibakjes.

Ik zaaide ook bietjes: lukt het niet, tant pis, maar door te proberen hebben we misschien wel extra vroeg die heerlijke chioggia-bietjes op ons bord. De enige die ik lekker vind, omdat ze niet zo’n uitgesproken grondsmaak hebben.
De winterpostelein zaaide zichzelf uit, en zorgt voor een groen tapijtje in de serre. Dit jaar strooi ik zeker ook wat zaden buiten, da’s een mooi en lekker bodembedekkertje dat op veel plaatsen mag opduiken.

Mme zegt dat worteltjes ook al kunnen, dat is iets voor morgen. Een paar diepe potten of emmers, en misschien lukt het dan dit jaar wel een keer om te oogsten. Wortelen, pastinaken, peterseliewortel, da’s blijkbaar een hele kunst. Dat lukt hier amper, en dat éne jaar dat de oogst goed had kunnen zijn waren de woelmuizen mij voor. De bloempot waar jongste vorig jaar in zaaide leverde wel wat op: voor ieder gezinslid twee superlekkere worteltjes, zeer traag te degusteren want klein maar fijn 😉
Ook voor morgen: prei, poging elfhonderdachtendertig.

Mijn plantpreitjes van vorig jaar staan liggen hier nog steeds in een p9 potje. Een jaartje later dan voorzien in de moestuin, dat kan geen kwaad zeker? Misschien schieten er wel wat in bloei, maar dan kunnen we weer van zadenoogst doen, da’s ook altijd meegenomen.

Vast voornemen van dit jaar: een beetje beter bijhouden wat hier zo allemaal gebeurt, lukt, mislukt, lekker is of net niet, en volgend jaar een houvast hebben om meer uit de serre te halen, vooral in voor- en najaar.  Proberen en experimenteren dus, we zien wel wat het geeft.

Liefste Velt-mensen, Wimmen of Madammen, wanneer komt dat serreboekje voor beginnende avonturiers er eigenlijk? Ik wil al mijn vraagjes opschrijven, mijn probeersels meedelen, mijn mislukkingen ook, dan hebt ge al een begin.
Gewoon, een klein handig wegwijzertje om elke maand mee naar mijn glazen kot te nemen? Toe?

 

 

Het voordeel van pubers in huis – 2

…ge kunt af en toe eens wat meubilair veranderen, want ze groeien er uit. Uit hun kleren ook, maar da’s voor een andere keer.

Zoon 3 heeft nog een standaard eenpersoonsbed, maar de jongen slaapt sinds enige tijd op “zijn” logeerzetel. Die geraakte na oudejaarsavond niet meer opgeplooid, en daar kan hij mits een beetje schuine positionering helemaal in.  Dit in afwachting van een XL-bed, zijn rug zou het ons niet vergeven op den duur…
Ook zijn bureaustoel was aan vervanging toe, net als die van zoon 2.

En hier komt het voordeel: jongens en dingen met vijsjes ineen of uiteenprutsen, dat komt goed. Zeker bij zoon 3, een waar talent. Waar ik voor de domste klusjes uuuuuuuren, dagen, weken moet zagen (zei ik al dat enige overdrijverij mij niet echt vreemd is?) waren de twee bureaustoelen op geen tijd gemonteerd, en toen ik wilde helpen met het bed was dat niet meer nodig.

Mogelijk is er ook wel voordeel te rapen voor u, beste lezer. Een Flexa-bed, gelakt grenen, met authentieke gebruikssporen (maar niks dat een goeie nachtrust in de weg staat) ligt hier gedemonteerd dik in mijne weg. Nachttafeltje (op de foto rechts achteraan) inclusief, en indien gewenst ook de stukken om er een hoogslaper met uitvalbeveiliging van te maken.
Zoon 4 heeft net hetzelfde, en daar monteerden we een verstelbare lattenbodem van de Zweed in. Mogelijkheden zat dus. Alleen een matras is er niet bij. Die schuiven we onder een ander bed en halen we tevoorschijn als er logés zijn.
Iemand?

Je mag mij altijd vertellen waarom ik het net aan jou zou moeten geven, maar in the end beslis ik in overleg met zoon 3 geheel naar eigen goesting wie het krijgt.