Een schop onder mijn gat

Voila, Dat had ik nodig om hier weer eens iets te schrijven, en die kreeg ik.

Van zonen en man, want “die nieuwe computer, heb je die nu eigenlijk al gebruikt?” en van Rob van Natuurlijk Rijk, want de lijstjes voor de zadenruil moesten dringend binnen. Die actie waar ik eerst niet ging aan meedoen.

©foto: natuurlijk-rijk

Mijn excuus: ik heb de tuin gewoon de tuin laten zijn dit seizoen, en nauwelijks tijd gehad om aan iets anders te denken dan “keuken”. Gelukkig gaat de natuur zijn gangetje, en komen zaden vanzelf aan de planten. Een rondje oogsten, wat peuter- en prutswerk, stinkende potjes fermenterende tomatenzaden, en kijk, ik ben er weer helemaal klaar voor. Het is altijd weer plezant om al die zakjes in de bus te vinden, en elk jaar weer zijn er fantastische tomaten, paprika’s en mooie bloemen en planten die ik zomaar bijeen geruild heb. Een beetje moeite doen geeft elke keer veel resultaat. Mijn volledige lijstje zaden schreef ik eerst netjes op, en vind je (binnenkort) op de blog van Rob. Foto’s worden nog steeds GSM-gewijs genomen.

Omdat een lijstje ook maar gewoon een lijstje is had ik zo het idee om hier in een paar afleveringen wat meer uitleg te geven, en eventueel wat fotootjes bij te voegen. Zo weet je wat je in huis haalt 😉 .
Als er na de ruil bij Rob nog zakjes overblijven zijn ze voor mijn lezers. Ik laat het jullie weten.

Ik kan alvast vertellen dat de zadenruil mij eindelijk weer in gang heeft gezet. Zaden sorteren, kijken waar ik veel van heb en wat dus geruild kan worden, weggooien wat nu ondertussen al 4 of 5 keer niet kiemde/niet lekker was/wel kiemde maar niks opbracht, een verlanglijstje maken voor volgend jaar, al eens snuisteren in de zadenlijst van Velt, oplijsten welke tomaten en paprika’s blijvertjes zijn, de mentale aantekening maken dat ik niet voor vijf jaar ver hete pepertjes moet zaaien, enzovoort, enzoverder. Zelfs mijn blog geraakt op die manier weer gelanceerd.

Kijk, mijn bakjes zijn weer opgekuist en staan klaar voor het nieuwe seizoen. Als de serre opgeruimd is start ik daar alvast weer met wat kervel, spinazie en winterpostelein. Veldsla lukte vorig jaar in december ook nog, dat wordt zeker nog gezaaid. De grond wordt beter gebruikt in plaats van kaal gelaten, zei Jos mij, en hij kan het weten, want hij schreef zowaar een boek over alles wat met de serre te maken heeft. Voor Sint Maarten zal het al te laat zijn, maar wie weet gooit Sinterklaas dat boek wel in mijn schoentje? Ik ga er anders met plezier zelf om, dan krijg ik wellicht een gesigneerde versie.

Zoals dat dikwijls gaat met voornemens, kan het zijn dat dat hier ook weer verwatert na een paar keer… ik beloof dat ik mijn best doe, maar hier wordt nog steeds druk behangen, geverfd, geschuurd, geretoucheerd, en van keukenverbouwing gedaan.
’t Zijn de laatste prutsen, we vinden het nog altijd plezant, maar we kijken wel uit naar terug wat orde en rust (in hoofd en huis) en minder stof overal. Ook over het keukenproject: een update volgt wellicht.