Recyclage-ideetjes

Low-budget tuingerief dus.

Een tip: als je weer eens vindt (zoals dat nu eenmaal kan gaan) dat je dringend iets moet gaan halen in één of andere winkel, omdat dat het werk in de tuin nu eenmaal zou kunnen vergemakkelijken, ga dan gewoon naar die winkel! Zonder portemonnee ;). En kijk eens wat je zou moeten betalen voor je o-zo-onmisbaar stuk alaam. Ga terug naar huis, bekom efkes (wit wijntje?) en zet dan het creatieve stuk van uw hersens aan het werk. Geen nood als dat niet zo vlot gaat, er bestaat het internet. Google en Pinterest zijn uw vrienden (maar zoals ik al eerder vermeldde, alles durft er daar wel eens beter uitzien dan dat het ooit zal worden). Bij de meeste tuinbloggers die ik volg krijg je ook heel wat tips. Menck heeft er een pracht van een rubriek van gemaakt die hier al voor veel inspiratie zorgde.

Nog een tip: kijk eens wat verder dan uw neus lang is. Ooit op een plantenkwekerij geweest? Je moet eens bij het afval kijken, wat daar aan p5, p9 en weet ik welke p nog aan potjes bijeen ligt, ’t is niet te doen. Meestal volstaat een vraag, en kan je een hoop potjes meenemen om je zaailingskes in te verspenen.

Zaailingskes? Uit van die mooie zaaibakskes? Ja, ik heb er een paar. Ook zelfgemaakte: de meeste grootwarenhuisverpakkingen zijn gedroomde zaaikistjes. Mits hier en daar een gaatje bij te prikken in de bodem zijn gourmetschoteltjes , champignonbakjes (met doorschijnend dekseltje wordt dat een mini-serre), wijnkistjes ed ideaal om in te zaaien. Sinds zoon 3 naar een school gaat waar ze planten kweken krijgt hij af en toe iets mee naar huis. Afgeschreven voor daar, maar prima geschikt!

Zaailingen willen nogal eens op mekaar lijken, dus plantenlabels moeten er zeker bij. Ja, hier liggen er ook van die gele plastiek dingen. Jammer genoeg te weinig, en de ervaring leert dat ik dat beter écht wel in elk potje steek. Ik ging er van uit dat ik wel zou onthouden hoeveel potjes van elke rij er bij een bepaald etiket zouden horen, maar dat is dus niet het geval. Elke tuin heeft wel hier of daar enkele planten die gesnoeid moeten worden, en waarvan je de takjes kan recupereren.  Potlood of alcoholstift, en voila, schoon hé. Ook de bamboestokjes van brochettes voldoen hier prima voor.

Boompalen zijn hier gewoon stevige takken, schuin in de grond geklopt, tegen de overheersende windrichting in. Hugo vroeg ons of we sterke bomen of mooie palen wilden. Eén paal gedurende één jaar volstaat volgens hem. Twee palen is voor rijke mensen, en drie voor de gemeente 😀 Omdat wij een takkenwal aan keuze hadden werden het hulststammetjes, die ondertussen al terug liggen. Plicht volbracht.

Bij de buren staan – weggestopt achter hun tuinhuis, en dus pal in ons zicht – soms wel interessante dingen. Een chapenet dat na de werken blijft liggen, weinig kans dat dat ooit nog van achter dat tuinhuis uitgehaald wordt. Maar met wat balkjes is daar wel een pracht van een klimrek voor erwtjes van te maken.

Een tuinhuis dat voor een groter exemplaar moest wijken werd mits wat aanpassingen onze eigenste “Villa Kakelbont”, de legresidentie van onze kippen. Na een jaar of 10 (merkte ik bij het zoeken naar een foto)  is ze nu echt aan vervanging toe. Onbewoonbaar verklaard wegens instortingsgevaar en vochtproblemen. De sloop is al aan de gang, we willen geen belasting op leegstand en verkrotting betalen. De betonnen speelbuizen krijgen hier een nieuwe bestemming.

Nog voor beestjes: een bijenhotel. Samenraapsel van een verdwaalde baksteen, wat snoeiafval, bamboestokjes die er al jaren liggen, en een houten wijnkistje uit de Colruyt (altijd mooi vragen daar, anders wordt de wijnverantwoordelijke naar de kassa geroepen).

Ons materiaalhokje is ook een gerecupereerd tuinhuis. De buren hadden het niet meer nodig, aanpassingen waren niet nodig, dus dat was zeer snel gefikst.

Een tafel om te zaaien en te verpotten stond ook op mijn verlanglijstje. Met wat paletten werd ijverig geknutseld, en nu heb ik een zaaitafeltje waar ofwel potjes en bakjes in staan, of waar we een restje worteldoek kunnen inleggen en dan vullen met grond, al naargelang de behoefte. Vorig jaar werden daar de slaplantjes in gezaaid, en toen die groot genoeg waren verhuisden ze naar de moestuin.

Van een omgekeerde grotere palet – met stevige zijsteunen – en wat gerecupereerde houten terrasplaten maakten we nog een werktafel. Ideaal om bloempotten en bakken te vullen, en handig om een tasje koffie op te zetten. Een vriend-achterbuur is aannemer, dus een redelijk betrouwbare leverancier van paletten. De houten terrastegels zijn ook al aan hun derde of vierde leven. Ooit waren ze inderdaad een voorlopig stukje terras, maar dat hout gecombineerd met blote voeten was een zeer splinterige ervaring.

Toen ouders van schoolkameraadjes hun oprit wilden vervangen door een groot, mooi (!?) klinkerexemplaar en vonden dat het toch wel een gigantisch werk was om de oude oprit uit te breken en naar het containerpark te brengen, toonden wij ons van onze hulpvaardigste kant. Ooit komt er misschien iets anders, maar ondertussen hebben we een terras en een moestuinpaadje voor de prijs van wat stabilisé en boordstenen. Enneuh, ja, als we werken aan het ene durft de rest er al wel eens wat rommeliger bij liggen 😉

Ik kan daar ongeloofelijk content mee zijn, met zo’n dingen. Buiten de financiële kant is het gewoon plezant om te kijken waar je “afdankertjes” nog allemaal kan voor gebruiken. Het resultaat geeft altijd nét dat beetje meer voldoening dan de kant- en klaar oplossing uit de winkel.
Wel fijn natuurlijk dat meneer des huizes ook wat creativiteit en handigheid in huis heeft. Als we op voorhand afspreken wie “handjes” is, en wie “brains” dan lukt alles. Een goed team, al zeg ik het zelf!